Ο λίθος αμετακίνητος, ενώ όλοι σπρώχνουν

Αρχίζουν να πέφτουν στη «ρουτίνα»,  προς έκπληξή μας,  όλες αυτές οι πρωτοβουλίες που ακούγονται τους τελευταίους μήνες ότι λαμβάνονται από την Τράπεζα της Ελλάδος, από την ασφαλιστική αγορά (θεσμικό επίπεδο) , από την πολιτεία για τα ανασφάλιστα.
 Και λέμε ρουτίνα διότι όταν κάτι επαναλαμβάνεται σαφώς και αποκτά τέτοιες διαστάσεις.  

Πολύ περισσότερο μάλιστα επιβεβαιώνεται η ρουτίνα, και μοιάζει ογκώδης όταν τα πράγματα δεν έχουν αντίκρισμα και δεν φέρνουν αποτέλεσμα.   

Δηλαδή, επί σειρά μηνών  συζητιούνται  παρεμβάσεις από την Τράπεζα στους διαμεσολαβούντες (και γίνονται) , στην αγορά, στον έλεγχο, στις εισπράξεις. Ναι και πράγματι, συμβαίνουν όλα αυτά.  

Μετά ακούγονται εισηγήσεις των ασφαλιστικών για τις ιδιωτικές συντάξεις, για το επικουρικό για τους ανασφάλιστους για την εκχώρηση των προβληματικών χαρτοφυλακίων σε «ειδικούς οίκους». Και επίσης υπάρχει κινητικότητα. 

Σε όλα αυτά,  και πολλά ακόμα, παρεμβαίνει και το υπουργείο Οικονομικών, και το υπουργείο Μεταφορών και γενικά το κράτος. Και πρέπει να υπογράψει αποφάσεις και να εφαρμοστούν.

 Και ακούγονται πρωτοβουλίες, κινήσεις, αποφάσεις, γίνονται μελέτες, κατατίθενται υπομνήματα και όλοι περιμένουν να επέλθουν οι αλλαγές που επιδιώκονται για να βελτιωθεί η αγορά, για να δουλέψουν καλύτερα οι εταιρείες για να τρέξουν τα πράγματα.
Ιδιωτικά η προσπάθεια μεγάλη. Συλλογικά το αποτέλεσμα σε αναζήτηση.

Ο λίθος αμετακίνητος ενώ όλοι σπρώχνουν.