Λύσεις για ιδιωτική και δημόσια υγεία

Εναλλακτικούς τρόπους συνεργιών μεταξύ δημόσιου και ιδιωτικού τομέα στον κλάδο Υγείας, κατά ισοδυναμία με το δεύτερο πυλώνα περί των ιδιωτικών συντάξεων, καταρτίζουν οι ασφαλιστικές εταιρείες, έχοντας πλέον διαπιστώσει και στην πράξη ότι δεν κατέστη δυνατή η εφαρμογή της συμφωνίας που είχε συνάψει η Ένωση με τα δημόσια νοσοκομεία όταν υπουργός Υγείας ήταν ο Ανδρέας Λοβέρδος.

Πληροφορίες του iw αναφέρουν ότι, ατύπως το εν λόγω ζήτημα έχει ήδη συζητηθεί μεταξύ στελεχών της Ένωσης και κορυφαίων κυβερνητικών παραγόντων. Μάλιστα δηλώνεται ότι ως θέμα έφθασε και σε επίπεδο πολιτικής ηγεσίας του υπουργείου Υγείας στο πλαίσιο επαφών που υπήρξαν με τον προκάτοχο του κ. Γεωργιάδη στο υπουργείο, κ. Ανδρέα Λυκουρέτζο.
Η προσέγγιση της ασφαλιστικής αγοράς –που σε αυτή τη φάση δεν έχει επίσημο χαρακτήρα- βασίζεται στο πρότυπο της Ολλανδίας, όπου η παροχή των βασικών υπηρεσιών υγείας γίνεται από τις ασφαλιστικές εταιρείες και όχι από το κράτος. Οι ασφαλισμένοι υποχρεούνται στην καταβολή ασφαλίστρων και οι ασφαλιστικές έχουν την υποχρέωση της είσπραξης των ασφαλίστρων και της διαχείρισης των προγραμμάτων τους, στα οποία βέβαια είναι ενταγμένο το σύνολο των εργαζομένων της χώρας.

Όσο για το κράτος διατηρεί μόνο την ευθύνη για την παροχή ορισμένων συμπληρωματικών καλύψεων.
Παράγοντες της αγοράς σχολιάζοντας τους λόγους για τους οποίους δεν «έτρεξε» το «ΣΔΙΤ» δημόσιου και ιδιωτικού τομέα στην Υγεία, υποστηρίζουν ότι όσοι είναι ασφαλισμένοι σε ιδιωτικές εταιρείες δεν επιθυμούν να έχουν την παραμικρή σχέση με τα δημόσια νοσοκομεία, ακόμη κι αν πρόκειται να νοσηλευθούν –άνευ κόστους- σε πρώτη θέση κρατικών νοσηλευτικών ιδρυμάτων.

Προσθέτουν δε ότι ο μόνος τρόπος να υπάρξουν συνέργιες μεταξύ δημόσιου και ιδιωτικού τομέα είναι να καθιερωθεί ένα σύστημα μέσω του οποίου οι ασφαλισμένοι θα μπορούν με χαμηλά τιμολόγια να νοσηλευτούν στον ιδιωτικό τομέα και αυτό το σύστημα προϋποθέτει δύο βασικές παραδοχές: Ότι οι ασφαλισμένοι θα καταβάλλουν στις ασφαλιστικές εταιρείες μέρος των εισφορών τις οποίες αποδίδουν σήμερα στα Ταμεία τους και ότι το καθεστώς θα είναι υποχρεωτικό για όλους τους εργαζόμενους.

Βέβαια λόγω του γεγονότος ότι δεν θα υφίσταται προασφαλιστικός έλεγχος για την ένταξη του κάθε ασφαλισμένου σε κάποιο πρόγραμμα, θα πρέπει, πέρα από τις αναγκαίες αναλογιστικές μελέτες να υπάρξουν και ειδικού τύπου αντασφαλίσεις.