Εστίες μόλυνσης πλήττουν την αγορά

Με δύο διαφορετικά πρόσωπα εξακολουθεί να εμφανίζεται ακόμα και σήμερα η ασφαλιστική αγορά. Το ένα – το ευειδές- είναι αυτό της ανάπτυξης, και το άλλο –το άσχημο πρόσωπο – αφορά την παράνομη πρακτική, την συντήρηση παρελθοντικών πρακτικών, την κατά συρροή  προσβολή του θεσμού που εξακολουθούν να διαπράττουν κάποιοι.  

Και όσο αυτό συνεχίζεται,  και όσο δεν σταματάει με πρωτοβουλία των εταιρειών και του φορέα εκπροσώπησης τόσο και η αγορά θα υπόκειται σε σωρεία ανεπανόρθωτων, ίσως, βλαβών που εμποδίζουν το οποιοδήποτε πολυπόθητο βήμα της ανάπτυξης.
Διότι οι αυθαιρεσίες και οι αρπαχτές εμποδίζουν την σοβαρότητα. 

Δεν μπορεί σήμερα να διεκδικούν οι εταιρείες θέση στην ιδιωτική σύνταξη και να ελπίζουν σε σχέδιο συνεργασίας ιδιωτών με δημόσιο όταν η αγορά βρίθει από έκδηλες απάτες που εντοπίζονται ή δεν εντοπίζονται από την δικαιοσύνη. 

Πώς μπορεί να περιμένει κανείς ασφάλεια και συνέπεια όταν εντοπίζονται στο δρόμο οχήματα με φωτοτυπίες συμβολαίων  και στη συνέχεια να αποδεικνύεται ότι δεν είναι ασφαλισμένα, δεν υπάρχει συμβόλαιο, δεν υπάρχει συνεργάτης (;) ασφαλιστής, και πολλά άλλα που αναδεικνύουν πολύπλοκες απάτες.

Ούτε συνάδει με μια σύγχρονη αγορά και δεν προσθέτει υπεραξία το να υπάρχουν συνεργεία που προσφέρουν δωρεάν επισκευές οχήματος «όταν ο κάτοχος δεν φταίει» (ταυτόχρονα ασκούν και ασφαλιστική δραστηριότητα), και να μη βγαίνει κανείς να καταγγείλει την καταστροφική πρακτική. Και πολλά άλλα. 

Είναι αλήθεια ότι η αγορά πιέζεται από την έλλειψη χρήματος και αυτό εντείνει το όποια προβλήματα. Η κατάσταση στη παραγωγή ασφαλιστικών εργασιών δυσκολεύει. Ακριβώς γι΄ αυτό τον λόγο δεν δικαιολογούνται καθυστερήσεις και αμέλειες όπως στο παρελθόν. 

Η ανάγκη να βγουν οι ίδιοι οι ασφαλιστές να μιλήσουν για όσα κακώς συμβαίνουν και να καταγγείλουν  ότι προσβάλλει  την αγορά είναι αδήριτη. Το νέο τοπίο δεν αφήνει περιθώρια ελαστικότητας ούτε επιτρέπει χαλαρότητες.  Και όμως η αγορά συνεχίζει να γεμίζει -εκ νέου- με εστίες μόλυνσης.