Κάποιος να μιλήσει ανοικτά για την ασφάλιση

Η παραγωγή πέφτει και οι εταιρείες αγωνιούν. Εδώ και καιρό, ίσως περισσότερο και από δύο χρόνια εξαιτίας της οικονομικής κατάστασης οι πολίτες έβαλαν στην λογική περικοπής κόστους και τα ασφαλιστήρια συμβόλαια. Και αυτό φάνηκε, έγινε αισθητό, εμπεδώθηκε.

Σήμερα κανείς δεν αμφισβητεί το πρόβλημα, ούτε και αυτοί που υποστηρίζουν ότι δεν έχουν υποστεί σοβαρές ζημιές και οι απώλειές τους είναι συγκρατημένες.

Η κατάσταση λοιπόν είναι κρίσιμη αφού η πτωτική τάση εγκαταστάθηκε στην αγορά και οι εταιρείες καλούνται να την διαχειριστούν για να αποφύγουν τα χειρότερα.

Θα πρέπει να βγουν να μιλήσουν, για την ασφάλιση, για τον θεσμό, για τη σημασία του να είναι κάποιος ασφαλισμένος. Οφείλουν να αναδείξουν τον ρόλο τους. Να πείσουν, όχι για να πουλήσουν, αλλά για να προστατεύσουν, για να αποδείξουν πώς όποιος είναι ασφαλισμένος δεν πρέπει να ανησυχεί.

Να κάνουν σαφές στους πολίτες ότι η μέριμνα είναι η καλύτερη τακτική. Κάποια στιγμή είναι αναγκαίο να γίνει κατανοητό και στον Έλληνα πολίτη πώς η ασφάλιση είναι απαραίτητη. Δεν είναι περιττό έξοδο, δεν είναι προϊόν περιορισμένη λήξεως αλλά μακράς διαρκείας. Δεν χαλάει, δεν αλλοιώνεται, δεν πετάγεται.

Όλα αυτά είναι αλήθειες που οι εταιρείες και ο φορέας εκπροσώπησής τους οφείλει να τα αναδείξει. Η εξωστρέφεια της ασφαλιστικής αγοράς είναι περιορισμένη. Και αυτό πρέπει να γίνει κατανοητό για να κινητοποιηθεί το σύστημα το ατομικό και το συλλογικό. Ακόμα οι πολίτες δε γνωρίζουν πολλά. Ούτε και σήμερα που η εποχή είναι δύσκολη και η ασφάλισή τους είναι ζωτικής σημασίας.

Για να έχουν υγεία, να έχουν παιδεία, να έχουν σύνταξη, να έχουν ότι χρειαστούν. Μπορεί να πρέπει να πληρώσουν αλλά το κόστος είναι χαμηλό. Κάτι που επίσης πολύ λίγοι γνωρίζουν δηλαδή, ότι ένα ασφαλιστήριο συμβόλαιο δε στοιχίζει πολλά αναλογικά με τα άλλα έξοδα οποιουδήποτε νοικοκυριού. Όλα αυτά είναι σημαντικά και ουσιαστικά και κάποιος πρέπει να τα κάνει γνωστά. Για τον θεσμό, για την ασφαλιστική συνείδηση. Κάποιος πρέπει να μιλήσει ανοικτά…