Μια διαφορετική ματιά στην ασφαλιστική προσέγγιση

Ο όρος «μικρο-ασφαλιστική» (micro-insurance) είναι άγνωστος στην Ελλάδα και όχι άδικα. Μέχρι πρόσφατα το αντικείμενο της παροχής ειδικών ασφαλιστικών προϊόντων σε πληθυσμούς χαμηλού εισοδήματος, δεν αφορούσε τη χώρα μας όπου διανύαμε δεκαετίες ανάπτυξης και υψηλού βιοτικού επιπέδου. 

Τα ασφαλιστικά προϊόντα που ενδιέφεραν τους έλληνες ήταν καλά προγράμματα υγείας, επενδυτικά συνταξιοδοτικά σχήματα, πλήρεις καλύψεις περιουσίας.  Και μετά ήρθε η κρίση, και η κρίση έφερε την αδυναμία διατήρησης των καλών αυτών καλύψεων, με επακόλουθο την αναζήτηση εναλλακτικών τρόπων κάλυψης μειωμένων αναγκών με χαμηλότερο κόστος. 

Στο σημείο αυτό θα πρέπει οι ασφαλιστικές εταιρείες που συνεχίζουν να προσφέρουν τα προϊόντα τους στην ελληνική αγορά να σκεφτούν τις βασικές αρχές της μικρο-ασφαλιστικής.  Για να μην παρεξηγηθώ δεν υπονοώ ότι έχουμε φτάσει στο βιοτικό επίπεδο περιοχών της γης όπως η Ινδία, η Λατινική Αμερική ή η Αφρική στις οποίες έχει βασική εφαρμογή η μικρο-ασφαλιστική (προσφέροντας απλά ασφαλιστικά προϊόντα με μικρό περιθώριο κέρδους και μεγάλη αυτοματοποίηση), αλλά οι βασικές αρχές μπορεί να είναι πραγματικά χρήσιμες. 

Ακούγεται αστείο να προσφέρεται ασφαλιστική κάλυψη για την απώλεια μιας αγελάδας (όπως στην Ινδία), αλλά η κάλυψη πληρωμής κάποιου ειδικού φόρου (ή άλλως «χαρατσιού») ακόμα και στο συνεχώς μεταβαλλόμενο ελληνικό φορολογικό περιβάλλον θα μπορούσε να αποτελέσει ένα δυναμικό προϊόν εφόσον έχει σχεδιαστεί και τιμολογηθεί σωστά.  Το παράδειγμα πιθανώς δεν ανταποκρίνεται πλήρως στον ορισμό, αλλά κεντρικό στοιχείο της μικρο-ασφαλιστικής είναι η κατανόηση της κοινωνικοοικονομικής κατάστασης και η διαμόρφωση προτάσεων που να δίνουν άμεσες και πρακτικές λύσεις στις ανάγκες.

Επίσης αντιγράφοντας τη μικρο-ασφαλιστική, θα υπάρξει δυνατότητα αποτελεσματικότερης αξιοποίησης των εναλλακτικών τρόπων διάθεσης των σχετικών ασφαλιστικών προϊόντων.  Αυτό δεν θα πρέπει να εξοργίζει τους φίλους ασφαλιστικούς συμβούλους.  Υπάρχει χώρος για όλους, απλώς θα πρέπει να αποδεχτούμε ότι το επάγγελμα αλλάζει που όμως είναι προς όφελος των καλά καταρτισμένων επαγγελματιών του χώρου.   Αυτό που πρέπει να κρατήσουμε είναι η προσαρμοστικότητα στις συνθήκες.  Είναι πια δεδομένο ότι μόνο εταιρείες και άτομα που θέλουν και μπορούν να προσαρμόζονται θα επιβιώσουν. 

*Ο κ. Γιώργος Ραουνάς είναι Γενικός Διευθυντής στην KPMG