Άγνοια πλήττει τα «φθηνά» ασφαλιστικά προγράμματα

Μερικές φορές τα πράγματα είναι πιο απλά απ΄ ότι φαίνονται. Και αυτό ισχύει και στο θέμα της ασφάλισης. Αναζητούν οι εταιρείες μεθόδους ανάπτυξης εργασιών, αγωνιούν για την πτώση της παραγωγής, πραγματοποιούν ογκώδεις οικονομικά και σημειολογικά παραστάσεις προκειμένου να εξασφαλίσουν τι; Πελάτες, και συμβόλαια. 

Πασχίζουν δηλαδή να πουλήσουν αυτό θα έπρεπε –θεωρητικά- να αναζητεί ο καθένας, να αγοράσει, να ενημερωθεί, να αποκτήσει. Τι πιο απλό από το να επιθυμεί ο κάθε πολίτης να έχει εξασφαλίσει την προστασία του από οτιδήποτε. Και όμως, η θωράκιση των πολιτών, των καταναλωτών, των ανθρώπων, απέναντι στους κινδύνους αντί να ανέλθει στη θέση που της αξίζει, αυτή της πρόνοιας, που αναπτύσσεται ως συνέπεια της λογικής και της εξέλιξης του ανθρώπινου είδους, μετέπεσε σε κατάσταση «ψηστηριού»  και πώλησης με «τεχνάσματα». Και δεν είναι λόγος να αναζητηθούν ευθύνες. 

Είναι όμως ανάγκη να αλλάξουν τα πράγματα. Δηλαδή, οι ασφαλιστικές εταιρείες, οι άνθρωποι του κλάδου και τα θεσμικά όργανα εκπροσώπησης να περάσουν σε μια ουσιαστική εκστρατεία ενημέρωσης των πολιτών. Να κάνουν γνωστό ότι η ασφάλιση είναι φθηνή, να ενημερώσουν ότι με 1, 2, 3, 4, ή και 5  ευρώ την ημέρα, ποσό που η  πλειονότητα των ανθρώπων σκορπούν άκριτα μπορεί να αγοραστεί ένα καλό ασφαλιστικό συμβόλαιο που προσφέρει την ηρεμία της κάλυψης από οποιοδήποτε απρόοπτο. 

Υγεία, σύνταξη, και άλλα πιο σύνθετα ασφαλιστικά προϊόντα δεν στοιχίζουν τίποτα, δεν απαιτούν θυσίες οικονομικές αλλά προγραμματισμό. Πράγματα απλά που δεν έχουν γίνει κατανοητά. Αντί λοιπόν οι εκστρατείες ενημέρωσης να αναλώνονται σε ασάφειες, θεωρητικές προσεγγίσεις, και πολλά άλλα εποχιακά τρικ θα μπορούσαν να στοχεύσουν απλά στην ενημέρωση των πολιτών και την ευαισθητοποίησή τους. Δεν φταιει κατά την άποψή μας, ούτε η αίσθηση αφερεγγυότητας των εταιρειών ούτε η ένδεια των καταναλωτών. «Δεν γνωρίζουν, δεν τους ενημερώνουν, δεν αγοράζουν».