Φοβού τους Δαναούς και δώρα φέροντας!

Του Χάρη Αλεξόπουλου

Αρκετά έχουν ακουστεί και γραφεί τελευταία σχετικά με τη πρακτική ορισμένων Ασφαλιστικών Εταιριών και Διαμεσολαβούντων, να προβαίνουν σε θήρα πελατών, χρησιμοποιώντας την παροχή δώρων, που συνήθως δεν έχουν καμία σχέση με το προϊόν της ασφάλισης.
 
Το όλο θέμα δεν είναι καινούργιο στην ασφαλιστική μας βιομηχανία. Έχει μάλιστα απασχολήσει τους Διαμεσολαβούντες τις τελευταίες δεκαετίες. Απόδειξη και η σχετική νομοθεσία που υποτίθεται ότι ισχύει, αλλά και οι σχετικές αναφορές σε κάθε προσπάθεια δημιουργίας κώδικα δεοντολογίας Διαμεσολαβούντων. Σύμφωνα με αυτές καμία παροχή έκπτωσης δεν επιτρέπεται να δοθεί στα ασφάλιστρα, αλλά ούτε καν και αναφορά να γίνει ότι παρέχονται προς τον πελάτη εκπτώσεις ή ωφελήματα που δεν ανταποκρίνονται στα ισχύοντα τιμολόγια των επιχειρήσεων.

Η πραγματικότητα φυσικά είναι πολύ διαφορετική. Σε ένα κόσμο που καθημερινά βάλλεται από τηλεοπτικά και ηχητικά μηνύματα αγοράς ασφάλισης αυτοκινήτου κατοικίας και υγείας, που πάνε πακέτο με εκτυπωτές, αποκωδικοποιητές service, ελαστικά ή λάδια αυτοκινήτου, και που παράλληλα βιώνει μια οικονομική κρίση άνευ προηγουμένου, δεν κάνει εντύπωση ότι όλα αυτά βρίσκουν τρομακτική ανταπόκριση. Και ίσως να  μη μας κάνουν εντύπωση, προσφορές πιο προχωρημένων και πιασάρικων δώρων όπως παροχή ρομποτικών οικιακών βοηθών ή ακόμα και φουσκωτών για προστασία…

Σκέφτομαι 2 παροιμίες, που θεωρώ ότι περιγράφουν ιδανικά τη κατάσταση και τις τακτικές πώλησης πολλών εταιριών: το φθηνό κρέας το τρώνε οι σκύλοι και το ακριβές στα πίτουρα και φθηνές στο αλεύρι. Ίσως όμως η μιζέρια της εποχής να επιβάλλει το φθηνό κρέας και τα πίτουρα… Έτσι και αλλιώς ποιος νοιάζεται; Όλοι οι Σύλλογοι Διαμεσολαβούντων και ιδιαίτερα η Ένωσή μας, έχουν διαμαρτυρηθεί εντονότατα για τη κατάσταση αυτή. Δυστυχώς με πενιχρά αποτελέσματα.

Πολλές φορές μη λαμβάνοντας καν απάντηση από τους φορείς (Εποπτεία, Ένωση Ασφαλιστικών Εταιριών, Υπουργείο) που έχουν απευθυνθεί. Ποιος ευθύνεται για αυτό; Ακόμη και οι Τράπεζες, που μέχρι σήμερα, ήταν ο μεγάλος μας αντίπαλος ένας ισχυρός (και αδέξιος) Γολιάθ, βρίσκει νέους συμμάχους (ή μήπως αντίπαλους) στον αθέμιτο και άνισο αγώνα κατά των εκατοντάδων συναδέλφων μας, με τα εναλλακτικά όπως αρέσκονται όλοι να τα αποκαλούν, δίκτυα διανομής.

Μάλλον το εναλλακτικά μεταφράζεται σε προνομιούχα αφού τα προσκώματα και οι κανόνες αφορούν μόνο στα κανονικά δίκτυα, εμάς δηλαδή, και ποτέ σε αυτά… τα οποία ως προνομιούχα δεν χρειάζονται κανόνες και κανονισμούς!

Είναι βέβαιο, ότι εμείς οι ευσυνείδητοι επαγγελματίες του χώρου, δεν εγκρίνουμε ούτε προωθούμε αυτές τις τακτικές. Από την άλλη όμως πλευρά δεν μπορούμε και δεν πρέπει να επιτρέψουμε στο να βρεθούμε εκτός της πραγματικότητας της αγοράς. Άρα πρέπει να συγκεράσουμε 2 ακραία αντίθετες καταστάσεις. Το ζήτημα είναι ποιος έχει ή καλύτερα ποιος θα βρει το κουράγιο και το ηθικό ανάστημα να αποκαταστήσει τα πράγματα;

Ήδη στην Ευρωπαϊκή Ένωση έχουν παρθεί σοβαρές αποφάσεις για την εξασφάλιση ίσων και ίδιων όρων σε επίπεδο ανταγωνισμού στα διάφορα κανάλια διανομής. Θα πρωτοτυπήσουμε άραγε πάλι μη τηρώντας τα; Ή θα ακολουθήσουμε αυτή τη
φορά και θα δημιουργήσουμε σοβαρότητα και αξιοπιστία στην αγορά
μα;

Εμείς στην Ένωση, ο καθένας μόνος του αλλά και όλοι μαζί, ως επαγγελματίες δίνουμε το βηματισμό και αποφασίζουμε να μπούμε μπροστά σε έναν αγώνα που στην πραγματικότητα είναι αγώνας επιβίωσης. Τίποτε δεν θα είναι ασύνδετο ή
Χωρίς επιπτώσεις από εδώ και στο εξής. Όλα και όλοι θα ελέγχονται, σε κάθε επίπεδο δραστηριότητας. Και με σοβαρότητα και συνέπεια, ίσως κάτι αλλάξει στη πολύπαθη αγορά μας. Άλλωστε αυτό αποτελεί μονόδρομο, αν θέλουμε να έχουμε
δουλειά και την επόμενη ημέρα!

Πηγή: Περιοδικό «Διασφαλίζω»- ΕΕΑΕ/ τεύχος 17