Yψηλά επιτόκια οδηγούν σε ελίτ και club

Ακόμα υπάρχουν κάποιοι που προσπαθούν έστω και με αντιξοότητες –λόγω περιβάλλοντος χώρου- να έχουν μια καλή παρουσία στην ελληνική  ασφαλιστική αγορά.  Και πρόκειται για μεγάλες εταιρείες που αποδεικνύουν στην πράξη ότι δεν έγιναν τυχαία μεγάλες αφού αυτό που τους ενδιαφέρει είναι να κάνουν σωστά τη δουλειά της ασφάλισης και να κερδίζουν από αυτή οικονομικά αλλά κυρίως ηθικά.  Αυτή η παράμετρος της ηθικής είναι που τελικά δεν υπηρετείται από όλους προκαλώντας τριγμούς στον θεσμό.
Η πεμπτουσία της ασφαλιστικής  διαδικασίας, αν την περιγράψουμε έτσι,  είναι να δίνεται το σωστό προϊόν, με τον σωστό τρόπο , τη σωστή υποστήριξη και φυσικά την σωστή αξιοποίησή του και την μελλοντική όποτε χρειαστεί επαλήθευσή του : δηλαδή ότι αυτό που αγόρασε κάποιος  να είναι πραγματικό και έχει όλα τα χαρακτηριστικά για τα οποία και πλήρωσε ο καταναλωτής.

Ωστόσο η ελληνική πραγματικότητα δεν διαμορφώθηκε έτσι.  Και η ευθύνη είναι της πολιτείας και της ασφαλιστικής αγοράς. Ολων των εταιρειών που διεκδικούν μερίδια, δείχνουν και είναι δυνατές, καθώς και των συλλογικών φορέων μικρών και μεγάλων που δεν προάσπισαν την δουλειά και την απόδωσαν στοιχεία χλεύης.

Ολοι επέτρεψαν και συνεχίζουν εις βάρος τους,  και εις βάρος της προόδου της αγοράς  τον τεράστιο εμπαιγμό της Ασπίς και της άλλης θυγατέρας του περίφημου εκείνου ομίλου.

Οι χιλιάδες άνθρωποι που εξαπατήθηκαν που πλήρωσαν χρήματα, που δεν αποζημιώθηκαν ποτέ και βίωσαν όχι τον θεσμό της ασφάλισης αλλά την αδιαφορία της πολιτείας και των άλλων αρμόδιων για την αγορά φορέων είναι που πιστεύουν ότι δεν υπάρχει ηθική και συλλήβδην είναι «όλοι το ίδιο», είναι η πληγή της ασφαλιστικής αγοράς.
Αυτό το κακό που έχει γίνει και το έχει επιτρέψει και ο υπόλοιπος ασφαλιστικός κόσμος είναι που έχει χαλάσει την ηθική διάσταση της ασφάλισης.

Και στο ερώτημα αν συνεχίζεται η διάβρωση είναι πώς μάλλον ναι αφού ακόμα πωλούνται αποδώσεις υψηλών επιτοκίων. Αδικαιολόγητες αλλά υπαρκτές.

Πως λοιπόν θα κερδηθεί η μάχη της ηθικής της αγοράς όταν ακόμα και σήμερα υφίστανται αυτά τα περιστατικά παραπέμποντας σε εκείνες τις υπεραποδόσεις του ομίλου Ασπίς προτού τον κλείσουν.

Ποιος ελέγχει και ποιος βεβαιώνει για όλα αυτά. Ποιοι κερδίζουν  συμβόλαια σε σαθρά πόδια και παριστάνουν τους εύρωστους;
Και που θα κατευθυνθούν τελικά οι καταναλωτές.  Στην ελίτ και σε club φερέγγυων;