Τα λουκέτα και ο νέος (;) ρόλος της εποπτείας

Σίγουρα η εξέλιξη με την EVIMA δεν ήταν ευχάριστη για την αγορά καθώς «χτύπησε και τραυμάτισε» βάναυσα για μια ακόμα φορά την αξιοπιστία του θεσμού και των εν λειτουργία εταιρειών. 

Χιλιάδες ασφαλισμένοι που είχαν αναπτύξει συνεργασία με την εταιρεία βρέθηκαν στον «αέρα», εκτεθειμένοι, χωρίς κάλυψη και γεμάτοι οργή σήμερα για την πολιτεία –όχι για την επιλογή τους- και τις ασφαλιστικές εταιρείες –αδιάκριτα- μιλούν με λόγια απαξιωτικά για την κατάσταση. 

Τα  ερωτήματα  που αναπτύσσονται στην αγορά από τους επαγγελματίες αλλά και τους καταναλωτές και θα πρέπει να απασχολήσουν ιδιαίτερα τους εκπροσώπους των εταιρειών είναι τα εξής: για ποιο λόγο και κάτω από ποιες διαδικασίες η εταιρεία πήρε άδεια λειτουργίας και πώς λειτούργησε όλο αυτό το διάστημα. 

Ακόμα το πώς γίνεται ο έλεγχος από την ΤτΕ  και πώς λαμβάνεται η τελική απόφαση λουκέτου όπως έγινε στην περίπτωση αυτή. Δηλαδή πότε έγινε ο τελευταίος έλεγχος όπου κρίθηκε ότι η εταιρεία ήταν «εντάξει» ώστε να συνεχίσει να πουλάει και να αναπτύσσεται και μετά από πόσο χρόνο θεωρήθηκε ότι «ναυάγησε» και πρέπει να κλείσει. Είναι εύλογο πώς μπορεί ο καθένα να σκεφθεί ότι μπορεί να συμβεί και σε άλλες εταιρείες αφού η πιστοποίηση από τον επόπτη είναι διαδικασία εξελικτική. 

Και τα ερωτήματα αυτά ζητούν απάντηση και μάλιστα άμεση διότι δε θα πρέπει να υπάρξει παρόμοια τακτική. Δηλαδή δε θα πρέπει ξανά να βρεθούν ασφαλισμένοι στο δρόμο και να τους φταίνε οι  ασφαλιστικές εταιρείες. Δε θα πρέπει να αναβιώσει και να επαναληφθεί  σε άλλη έκδοση το φαινόμενο της Ασπίς, ούτε το μικρότερο αλλά σημαντικό φαινόμενο της EVIMA. Ίσως η εποπτεία θα πρέπει να απομακρύνει με ασφάλεια τους ασφαλισμένους  όσων εταιρειών κρίνει πώς βρίσκονται σε δύσκολη κατάσταση και αφού την απαλλάσσει πελατών τότε να την κλείνει. Αναπροσδιορισμός λοιπόν το ζητήματος: για το πώς προστατεύει το κράτος και η εποπτεία τους καταναλωτές από τυχόν ασφαλιστικές με πρόβλημα. Διαφορετικά θα έχουμε τα ίδια.