Κάπως έτσι η ασφαλιστική οικογένεια υποβάθμισε τη δουλειά της

Πικρό φορτίο τα βάσανα της ασφαλιστικής αγοράς που μάχεται ακόμα για την αξιοπιστία της. Δε μπόρεσαν οι επί σειρά ετών σπουδαίοι άνθρωποι της αγοράς να φέρουν την ομαλότητα στον ασφαλιστικό θεσμό. Παρά το ότι σήμερα όλοι τα ρίχνουν σε εκείνες τις θλιβερές ιστορίες των εταιρειών που εξαπάτησαν καταναλωτές που πήραν ασφάλιστρα, που έταξαν λαγούς με πετραχήλια και τελικά έκλεισαν, η πραγματικότητα έχει και άλλα στοιχεία. Για παράδειγμα θα ήταν πιο δόκιμο και πιο αντικειμενικό να θεωρήσουμε ότι η ευθύνη ανήκει σε όλους και αυτούς που ανέχτηκαν και δεν κατήγγειλαν επωνύμως –παρά μόνο πίσω από τις κουρτίνες- τα όσα έβλεπαν. 

Φταίνε αυτοί  και που δεν ζήτησαν την παρέμβαση του εισαγγελέα, και που δεν κινητοποίησαν τους σωστούς μηχανισμούς κάθαρσης. Δεν φταίει ούτε η εποπτεία και η αδυναμία της να ελέγξει την αγορά με φερεγγυότητα. Δε μπορεί να αποδίδονται συνεχώς στην «άλλη πλευρά» οι ευθύνες για όσα συμβαίνουν. Υπό την ανοχή όλων όσοι σήμερα κατηγορούν το «σαθρό σύστημα» συνέβησαν όλα αυτά για τα οποία αποδίδονται κατηγορίες. Η ανάληψη του μερτικού που αναλογεί στον καθένα σήμερα ισχυρό παράγοντα είναι πράξη ειλικρίνειας που όμως δεν υφίσταται.

Είναι λοιπόν καιρός να γίνει μια αυτοκριτική και να αλλάξει μια στάση ζωής και επαγγελματικής συμπεριφοράς προκειμένου να γίνουν τα πράγματα πιο καθαρά. Ποια η συμμετοχή των σήμερα υψηλά ιστάμενων στην διαφάνεια του θεσμού, στην επικράτηση μια  καλής  εντύπωσης και άποψης στο κοινό  για τα ασφαλιστήρια συμβόλαια. Κυνηγήθηκε άγρια η πρωτιά και η ατομική διαφοροποίηση με αποτέλεσμα να γίνεται σταδιακά ανήκεστη  βλάβη στο θεσμό. 

Διότι προχωρούσαν κάποιοι αλλά έμεναν πίσω οι υπόλοιποι. Και ακολούθως η τακτική του να ψέξουμε του άλλους ροκάνιζε την αξιοπιστία και κλόνιζε. Οι καταναλωτές πορεύονταν επί χρόνια με τις κατηγόριες και τις φημολογίες για απατεώνες και λουκέτα, και αφερεγγυότητα και πολλά ακόμα. Κάπως έτσι η ασφαλιστική οικογένεια υποβάθμισε τη δουλειά της.