Καταστροφική για την αξιοπιστία η ατομιστική ανάπτυξη

Η αξιοπιστία της ασφαλιστικής αγοράς προβληματίζει ακόμα τους ελεγκτικούς μηχανισμούς αλλά και τους ίδιους του ασφαλιστές. Γίνεται κουβέντα συχνά για την ανάγκη να βελτιωθεί περισσότερο αναδεικνύοντας ότι τις διογκούμενες απαιτήσεις για διαφάνεια, βεβαιότητα, σιγουριά, και καλό προϊόν. Η ΤτΕ ελέγχει τον κλάδο και την «παραμετρική» του αξιοπιστία ανά τομέα και διαπιστώνει ελλείψεις τις οποίες και υποδεικνύει στις εταιρείες, ανεκτικά και για λόγους βελτίωσης της αγοράς, να τις καλύψουν, ενώ και οι καταναλωτές αμφιβάλλουν ακόμα για τα όσα πουλάνε οι ασφαλιστικές δείχνοντας ότι η αξιοπιστία της αγοράς είναι απιστοποίητη. Δεν είναι τυχαίο ότι ακόμα πολλοί και σε πολλές περιπτώσεις δε μπορούν να «διαβάσουν» ένα συμβόλαιο και πώς αναρωτιούνται για το αν υπάρχουν εξαιρέσεις, αν καλύπτονται για όλα, αν, αν, αν…

Βέβαια και στο παρελθόν δεν ήταν αλλιώς. Δηλαδή καταγράφονταν επίσης και τότε, η σημασία της αξιοπιστίας αλλά με διαφορετική προσέγγιση απ΄ ότι σήμερα. Τότε ήταν αναβάθμιση, σήμερα είναι προϋπόθεση. Τότε ήταν ανταγωνιστικό πλεονέκτημα και πρόκριση, σήμερα είναι απαραίτητο συστατικό. Και πράγματι χωρίς αξιοπιστία εμφανή και βεβαιωμένη δε μπορεί να προχωρήσουν οι εργασίες. Το ζητούμενο όμως δεν είναι να αναπτυχθεί ατομικά και κατά εταιρεία αλλά συλλογικά για την αγορά και την έννοια του θεσμού, του κλάδου. Διότι πολλές εταιρείες σίγουρα αποπνέουν εμπιστοσύνη και πέραν της αξιοπιστίας που παρέχουν συνήθως διαθέτουν και όγκο. Εμμέσως δημιουργείται και η εντύπωση ότι η αξιοπιστία έχει να κάνει με το μέγεθος. Αυτό μπορεί να βολεύει κάποιους αλλά σίγουρα είναι αρνητικό για κάποιους άλλους οι οποίοι έχουν μικρό ή μικρότερο μέγεθος αλλά ταυτόχρονα διαθέτουν και μεγάλη αξιοπιστία.
 
Γίνεται προφανές ότι μέσα από αυτά τα στερεότυπα, ο ασφαλιστικός κλάδος δε «σηκώνει» εύκολα μικρά σχήματα σπρώχνοντας βιαίως προς συνεργασίες ανάγκης. Στο πλαίσιο αυτό οι εκπρόσωποι των ασφαλιστικών εταιρειών οφείλουν σε συνεργασία με την ΤτΕ να ξεκαθαρίσουν ότι το μέγεθος και η αξιοπιστία δεν είναι συνυφασμένα. Μπορεί να υπάρχει το δεύτερο χωρίς να είναι απαραίτητο το πρώτο. Ισχύει όμως στην πράξη αυτή η παραδοχή; Η μήπως τελικώς συμβαίνει κάτι άλλο. Μεγάλα σχήματα ή μικρά και ευέλικτα; Που στοχεύουν όλα αυτά στην διόγκωση των μεγάλων ή στην συρρίκνωση των μικρών. 

Ποιος βεβαιώνει για την αγορά ώστε να προχωρήσει μπροστά. Και μην ξεχνάμε ότι ακόμα ακούγεται: «μήπως μπορεί να διαβάσεις το συμβόλαιό μου να μου πεις τι καλύπτει» αναφέρουν απλοί άνθρωποι που επί σειρά ετών πληρώνουν ασφάλιστρα ή προσφάτως έχουν «αυτοματικά» αγοράζει ένα ασφαλιστικό συμβόλαιο. Όλα αυτά χρειάζονται ξεκαθάρισμα το οποίο θα οδηγήσει στην αξιοπιστία, θα αποσαφηνίσει πράγματα, θα βάλει στη θέση τους όσα πρέπει να βάλει και θα βεβαιώσει τους πολίτες για τον θεσμό. Κάπως έτσι, συλλογικά, η αγορά θα αναπτυχθεί και θα παραμερίσει την καταστροφική ατομιστική τακτική..