Οπισθοδρομικός ανταγωνισμός συντηρεί την σταθερότητα

Ακόμα αναρωτιούνται οι αρμόδιοι για τα άσχημα που συμβαίνουν στην ελληνική αγορά και σχετίζονται με τις ασφαλιστικές εταιρείες, δημιουργώντας την εντύπωση πως λειτουργούν ως παρατηρητές των όσων συμβαίνουν. Διαπιστώσεις, επί διαπιστώσεων έρχονται να φανερώσουν χαμηλή λένε –διείσδυση- σε κατηγορίες ασφαλιστικών προϊόντων, μικρή αναγνωρισιμότητα, αλλαγή ασφαλιστικών εταιρειών λόγω χαμηλότερου ασφαλίστρου, άγνοια των καταναλωτών για προγράμματα και πολλά ακόμη τέτοια παραδείγματα. Όλα κατατείνουν στην άποψη ότι οι ασφαλιστικές διαπιστώνουν πώς οι καταναλωτές δεν έχουν κατανοήσει όπως θα έπρεπε να είχαν κατανοήσει τα ασφαλιστικά προγράμματα και τα οφέλη που αυτά προσφέρουν στους κατόχους τους.

Και όπως προαναφέραμε χορτάσαμε από διαπιστώσεις αλλά δεν χορτάσαμε από ουσία και αποτελέσματα. Και  γι΄ αυτό δε μπορεί να δικαιολογηθούν συμπεριφορές που ευθύνονται για την κατάσταση ολίγης αδράνειας που εμφανίζεται. Ίσως κάποιες εταιρείες να προχωρούν αυτόνομα και σαφώς είναι απόλυτα φυσιολογικό. Ωστόσο αυτή η πρόοδος δεν είναι πρόοδος της αγοράς. Είναι πρόοδος της κάθε εταιρείας με την βασική όμως επισήμανση ότι η εταιρική πρόοδος δεν είναι αρκετή για να δώσει ώθηση στην αγορά και να δημιουργήσει τάσεις ανάπτυξης. Έτσι και διαπιστώνεται ότι το τάδε ή το δείνα προϊόν δεν έχει προχωρήσει όσο θα έπρεπε ούτε όσο έχει προχωρήσει σε άλλες χώρες και άλλα σχετικά.

Όλα δείχνουν άμοιρα της ελληνικής στάσης, άμοιρα της ευθύνης των επιχειρήσεων, άμοιρα μιας ελληνικής συμπεριφοράς. Είναι αξιοσημείωτο για την ελληνική συμπεριφορά, ότι ακόμα και οι πολυεθνικές που τα τελευταία χρόνια ήλθαν στην ελληνική αγορά αντί να δώσουν τρανό παράδειγμα, να εισάγουν μια άλλη εταιρική κουλτούρα φερμένη από την ευρωπαϊκή πρακτική, εισήλθαν και αυτές στην λογική του «εθνικού» φτωχού τετράτροχου  ανταγωνισμού ξεχνώντας την ρίζα τους. Τώρα τελευταία μάλλον το κατανόησαν και άρχισαν να επαναπροσδιορίζουν την συμπεριφορά τους και την στόχευσή τους και ίσως να είναι και αποτέλεσμα της Τρόικας της ελληνικής οικονομίας κ.λπ.

ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ παραμένει ίδιο. Η αγορά, η ασφαλιστική αγορά, δεν αναπτύσσεται, Και ποιος φταίει; Το σύστημα, η κοινωνία, οι πολίτες, το «πνεύμα» του λαού, η άγνοια των καταναλωτών; Τι μας νοιάζει όμως ποιος φταίει; Αυτό που μας νοιάζει είναι το πώς η συγκεκριμένη αγορά θα αναπτυχθεί. Και ο λόγος που πρέπει να αναπτυχθεί είναι διότι : η άνοδός της θα συμβάλλει στην πρόοδό της, η οποία και θα επιφέρει αναβάθμιση των προϊόντων και των υπηρεσιών. Και είναι αναμφισβήτητο ότι η πρόοδος φέρνει και την ποιοτική, την ποσοτική, και την εξειδικευμένη ανάταση.

Συνεπώς για να επανέλθουμε στην προηγούμενη άποψη, περί αυτόνομης ανάπτυξης επιχειρήσεων να ξεκαθαριστεί ότι δεν ενοχοποιείται, δεν στιγματίζεται, δεν διώκεται. Μόνο που αν ήταν κάτω από ένα συλλογικό πλαίσιο θα ήταν σαφώς πολύ καλύτερα για όλους, για την αγορά και κάθε εταιρεία ξεχωριστά.  Πρέπει να γίνει κάποτε ευκρινές ότι ο ανταγωνισμός της εξόντωσης που επικρατεί στην αγορά είναι ιδιότυπος, και  οπισθοδρομικός για σύγχρονους μάνατζερς.