Πρωταθλητισμός στην υποκρισία

Είναι κοινός ο προβληματισμός για την πορεία της ελληνικής ασφαλιστικής αγοράς τα τελευταία χρόνια. Πόσο προχώρησε και πώς έγινε αυτό. Και σίγουρα κανείς δεν έχει αντίρρηση για την πρόοδο που σημειώθηκε. Μια πρόοδος όμως που δεν έχει ξεπεράσει τους ρυθμούς της εξελικτικής διαδικασίας και την «διαιώνισης» των προϊόντων. Και τι μπορεί να σημαίνει αυτό; Ότι δυστυχώς για λόγους που χρήζουν αναζήτησης προκειμένου να αποτελέσουν σηματοδότη των κινήσεων που πρέπει να αποφευχθούν στο μέλλον, η ελληνική ασφαλιστική αγορά δεν μπόρεσε να δείξει καμία ξεχωριστή επίδοση καμιά διαφορά. 

Η ενημέρωση των πολιτών και των αρχών, η διάδοση της ιδέας και του προϊόντος της ιδιωτικής ασφάλισης, η σοβαρότητα των πωλήσεων, η ανάπτυξη «κουλτούρας» αγοράς και πολλά ακόμα έμειναν πίσω. Μπορεί να μην είναι ίδια με το παρελθόν όμως δεν είναι και πολύ διαφορετικά. Οι άνθρωποι, οι ιδέες, οι πρακτικές, οι διαδικασίες έμεινα στενά δεμένες με άλλες εποχές,  με άλλες συνθήκες,  με άλλες απόψεις. Ήταν και η αγορά, και το βιοτικό επίπεδο των πολιτών. 

Ήταν πολλά και δυστυχώς παραμένουν. Οι εταιρείες πήγαν μπροστά αλλά και δεκάδες άλλες έκλεισαν και άφησαν έκθετους τους πελάτες τους. «Μπαλωματικά» λειτούργησε και το επικουρικό κεφάλαιο. Μέσα από μάυρες τρύπες και ελλείμματα συνέδραμε μέχρι ένα όριο που σήμερα δε μπορεί να το υπερβεί και ζητεί παρέμβαση της πολιτείας. 

Δηλαδή ούτε το Επικουρικό,  ως θεσμός,  δε μπόρεσε να ανταποκριθεί στο ρόλο του και είναι φυσικό αφού από υποστηρικτικό όργανο για να καλύπτει τις έκτακτες συνθήκες αναδείχθηκε σε πρωταγωνιστή των καταστάσεων αφού οι έκτακτες συνθήκες ήταν περισσότερες των τακτικών. Αναντίρρητα περιφορές προθέσεων, στόχων, αναζητήσεων συντηρήθηκαν ευλαβικά μέσα από θεσμούς, ανθρώπους και καταστάσεις. Γύρω γύρω όλοι και απ΄ όλα. Στόχευση και αποτελεσματικότητα αμφίβολη και αμφισβητήσιμη. Ήταν έτσι η Ελλάδα. Όμως το κεφάλαιο αυτό κλείνει με ολέθριο τρόπο και όλα αυτά πρέπει να λάβουν ένα τέλος. 

Η ανάπτυξη βρίσκεται μπροστά και απαιτεί κινήσεις ουσιαστικές απαλλαγμένε από την έννοια της επίδειξης αποτελεσμάτων, κυριαρχίας, δυναμισμού και πρωταθλητισμού στην υποκρισία.  Παλιά και αναποτελεσματική πλέον τακτική…