Γιατί ‘καίνε’ τις ασφαλιστικές οι τράπεζες;

Το καλύτερο σε μία μεγάλη νίκη είναι ότι αφαιρεί από το νικητή το φόβο της ήττας και διοχετεύει τον νικητή με δύναμη που φαντάζει μόνιμη. Είναι πάντα έτσι; Όχι πιστεύει ο Ανασφάλιστος. Απαιτείται τριπλάσιος κόπος και δύναμη για να διατηρήσεις την θέση. Και προπάντων να αντιληφθείς πώς έφτασες εκεί, ή ποιοι ήταν αυτοί που βρέθηκαν πλάϊ σου. Αλλά, και να μην είσαι αλαζόνας και κοιτάς με πείσμα αυτά που σε οδήγησαν μπρος. Σαν να ταιριάζει λέτε αυτό και με τις ασφαλιστικές, τους ασφαλιστικούς διαμεσολαβητές και το bancassurance;

Αυτό το bancassurance που κάνει τις τράπεζες να ζουν γιατί πουλάνε σε όποιον πέσει και τύχει μπροστά τους, ότι φέρει η ώρα.  Θέλεις συμβόλαια ζωής για να ανεβάσουν την παραγωγή, με θεμιτούς  άραγε τρόπους ; θέλεις συμβόλαια περιουσίας;.

Εύκολη λεία για τις τράπεζες οι ασφαλίσεις περιουσίας που όμως δεν ξέρουν τον πελάτη, τις ανάγκες του, και από την άλλη ο πελάτης δεν ξέρει γιατί πραγματικά ασφαλίζεται, και όταν βρεθεί στην ανάγκη θα σκάνε στον Τύπο σαν πυροτεχνήματα οι καταγγελίες. Δεν έχουν δίκιο οι ασφαλιστικοί διαμεσολαβητές που τα λένε και να ξαναλένε;

Και να δούμε και το άλλο; όταν πλησιάζει η λήξη της χρονικής διάρκεια του ασφαλιστηρίου συμβολαίου, οι τράπεζες σηκώνουν τα λεφτά, χωρίς να έχει προηγηθεί ενημέρωση. Το μαθαίνει ο πελάτης, όταν δει ότι από το λογαριασμό, του λείπουν χρήματα.  Και, όταν ο πελάτης ζητήσει απόδειξη πληρωμής,.. τότε αρχίζουν τα βασανιστήρια και ξεκινά να κακολογεί όχι την Τράπεζα, αλλά την Ασφαλιστική και τα καυχήματα της.

Η Τράπεζα δεν γνωρίζει, έτσι, στέλνει τον πελάτη στην ασφαλιστική και, η ασφαλιστική τον υποχρεώνει να κάνει αίτημα γραπτό, διότι  δεν ξέρει τι έχει γίνει με την τράπεζα. Βλέπουμε, καθόλου πως, αν το ασφαλιστήριο είχε κλείσει με ασφαλιστικό διαμεσολαβητή η αντιμετώπιση θα ήταν αυτή που θα ΕΠΡΕΠΕ;  Χάνει ή δεν χάνει την πρωτιά της η ασφαλιστική στα μάτια του πελάτη;

Και, για να δούμε, τι γίνεται όταν ο πελάτης  ζητήσει τα αυτονόητα, δηλαδή την απόδειξη πληρωμής για να καταχωρηθεί ως έγγραφο στα λογιστικά του βιβλία. Όταν, λοιπόν ο πελάτης ξαναπάρει την ασφαλιστική. Η απάντηση για την συναλλαγή είναι:

Ευχαριστούμε πολύ, έχουμε προωθήσει το αίτημα σας. Και έτσι πέρασαν περίπου 20 ημέρες για ένα πελάτη τράπεζας που ζητά ακόμα μία απόδειξη πληρωμής.

Για ποιο πράγμα ευχαριστούν όταν γίνεται ένα γραπτό αίτημα; Τι μπέρδεμα είναι αυτό με την διάκριση των υποχρεώσεων;  Ποιος είναι ο πομπός και ποιος ο δέκτης του μηνύματος; Αυτή η απάντηση, όταν δεν υπήρχαν τα chatbox κτλ δίδονταν την στιγμή. Και κόστιζε και λίγο.  Χάνει, τώρα δύο θέσεις από την πρωτιά η ασφαλιστική, χάριν της τράπεζας. Αλλά και το δικαίωμα να ξανά-υποσχεθεί στον πελάτη κάτι νέο.

Φανταστείτε να ήταν θέμα ζωής ή υγείας!

Κάπως έτσι και οι νικητές  χάνουν τις πρωτιές. Αν δεν εκτιμήσεις αυτά που έχεις και τους ανθρώπους που πραγματικά στα έφεραν, οι υποσχέσεις άλλων που δεν γνωρίζουν είναι φρούδες. Και, ας δούμε και γύρω μας, όσοι παραφουσκώνουν, με το παραμικρό τσίμπημα, σκάνε.

Ότι γράφει σήμερα ο Ανασφάλιστος είναι από την ταλαιπωρία ενός πελάτη ασφαλιστικής μέσω τραπέζης.