Χρειάζεται και λίγη δουλειά…

Χρειάζεται και λίγη δουλειά, μου έλεγε πρόσφατα ένας παλιός ασφαλιστής. Δεν αναιρούσε τις προσπάθειες των διοικήσεων, δεν ήταν αντίθετος με τις συνεστιάσεις, δεν διαφωνούσε με τις ώρες που αναλίσκονται σε ανάπτυξη εργασιών μέσα από συγκεντρώσεις, ταξίδια, κουβέντες με συνεργάτες κ.λπ. Μου τόνισε δε, ότι δεν είχε αντίρρηση ούτε για τις σφιχτές δομές και τα πρωτόκολλα εργασιακών σχέσεων που αναπτύσσονται στις εταιρείες ούτε για τους τρόπους επικοινωνίας των εταιρειών με τη διαφήμιση και τον Τύπο ούτε για τις συνεντεύξεις ούτε για την όλη προβολή. 

Επίσης και η υπερανάπτυξη των εργασιών δε φαίνεται ότι χαλούσε την αντίληψη του έμπειρου ασφαλιστή, καθώς θεωρούσε ότι τα πολλά προϊόντα δίνουν ευχέρεια στους ασφαλιστές να τα πουλάνε, καθώς, διαθέτοντας μεγάλη φαρέτρα, μπορούν να χτυπήσουν περισσότερους στόχους. 

Εκεί όμως που φάνηκε να είχε διαφωνίες ο άνθρωπος της αγοράς, που μου μιλούσε για ώρα, ήταν το θέμα της εκπαίδευσης. Θεωρεί ότι η τελευταία είναι ελλειμματική για να προωθηθεί το ασφαλιστικό προϊόν στο σημερινό κοινό.
Επίσης θεωρεί πως επιβάλλεται και κάποια εξειδίκευση – σε κάποια μαγαζιά – ώστε να κάνουν τη διαφορά και να μπορέσουν να σταθούν. 

 Βασικό ακόμα θεωρεί το γεγονός ότι η παραδοσιακή συνταγή της επίσκεψης στο χώρο του πελάτη είναι πολύ σημαντική, σε αντίθεση με τη νέα στρατηγική που αναπτύσσεται και θέλει τον πελάτη να έρχεται στο γραφείο του ασφαλιστή.

Και εδώ θα σταθούμε, για να θυμίσουμε την εποχή που ο ασφαλιστής έγινε χρηματοοικονομικός σύμβουλος, με ό,τι αποτέλεσμα αυτό είχε στις ασφαλιστικές εργασίες.

Το προϊόν είναι μοναδικό, η διαδικασία είναι μοναδική και οτιδήποτε άλλο είναι πειραματικό, με μοναδικό βέβαιο το ότι θα συμβάλει στην αισθητική αναβάθμιση των ασφαλιστικών γραφείων, όπου οι ασφαλιστές θα κάνουν συμβόλαια στο «γήπεδό» τους. Οι αναζητητές της χαμένης ασφαλιστικής εργασίας. Δεν αρκεί μόνο το μυαλό. Χρειάζεται και λίγη δουλειά…