Η τελευταία λύση για το χρέος… θα είναι η τελευταία;

Πρέπει όμως να λάβουμε στα σοβαρά αυτή τη συγκεκριμένη λύση; Τι παραπάνω μπορεί να προσφέρει από τις προσπάθειες για την επίλυση του ελληνικού ζητήματος που έγιναν το Μάιο και το Σεπτέμβριο του 2010; 

Υπενθυμίζεται φυσικά πως όσα χαιρετίστηκαν με αποφασιστικότητα και ενθουσιασμό τις προηγούμενες φορές, κατέληξαν πλέον να είναι μάταια. Τα πιο πάνω αποτελούν παρατηρήσεις των αναλυτών της ελβετικής τράπεζας Marcuard, η οποία, μαζί με άλλους αναλυτές, σπεύδει να μας… προσγειώσει.

Πριν ακόμη «στεγνώσει το μελάνι» του τελικού ανακοινωθέντος, ο πρώην επικεφαλής οικονομολόγος του Δ.Ν.Τ., Κένεθ Ρογκοφ, προτείνει «haircut» έως και 70%(!) για το χρέος της Ελλάδας, επισημαίνοντας ότι βρίσκεται εκτός ελέγχου. 

Αλλά και ο οικονομολόγος της UBS Paul Donovan εκτιμά ότι μία ευρείας έκτασης χρεοκοπία στην Ελλάδα αποφεύχθηκε για την ώρα, ωστόσο, το σχέδιο δεν αλλάζει το παιχνίδι. Ένα «haircut» 50% στο ελληνικό χρέος θα αποδειχθεί αναπόφευκτο, ίσως και το 2012, ώστε να αποκατασταθεί η εμπιστοσύνη των αγορών προς τη χώρα, τονίζει.

Σε τελική ανάλυση, αυτό που θα συμβεί είναι ένα «κούρεμα» του ελληνικού χρέους κατά 20%, εάν τελικά συμμετέχουν οι ιδιώτες, μια «light χρεοκοπία», μια υπαγωγή της Ελλάδας στο άρθρο 99 του διεθνούς πτωχευτικού δικαίου. «Όμως φθάνει;», αναρωτιούνται αρκετοί διεθνείς αναλυτές.

Την ίδια ώρα, όπως τονίζουν αρκετοί αναλυτές, αν ο βασικός στόχος του νέου πακέτου ήταν να καταφέρει να κάμψει τη δυναμική του ελληνικού χρέους, τότε μάλλον θα απογοητεύσει το επόμενο διάστημα, όταν θα έχουν αναλυθεί και θα έχουν γίνει γνωστές όλες οι παράμετροι. 

Το νέο πακέτο προβλέπει μια μείωση του συνολικού χρέους ύψους 26 δισ., ποσό ιδιαίτερα περιορισμένο για να χαλαρώσει το «βραχνά», αν και δεν πρέπει να παραβλέψουμε ότι η αποπληρωμή του μετατίθεται στο μακρινό μέλλον, δίνοντας μιαν ανάσα στην οικονομία. Όπως εκτιμούν στο υπουργείο Οικονομικών, η Ελλάδα θα πληρώσει περίπου 145 δισ. λιγότερα χρεολύσια έως το 2020. 

Τέλος, ερωτηματικά υπάρχουν και για το EFSF (Ευρωπαϊκό Ταμείο Σταθερότητας), που έλαβε το «χρίσμα» του εγγυητή του ευρωπαϊκού χρέους και καλείται να παίξει κομβικό ρόλο στην αντιμετώπιση της ελληνικής κρίσης και τη σταθερότητα τόσο του ελληνικού όσο και του ευρωπαϊκού τραπεζικού κλάδου, καθώς θα παρεμβαίνει στη δευτερογενή αγορά ομολόγων, ενώ θα εμπλακεί στη διαδικασία επιμήκυνσης των ελληνικών ομολόγων. 

Όμως τα «πυρομαχικά» που έχει είναι πολύ λίγα. Με δεδομένο το ότι συντονισμένη επίθεση δέχεται και η Ιταλία, ενώ η Ισπανία και η Πορτογαλία βρίσκονται επίσης στο στόχαστρο, θα πρέπει να ενισχυθεί με τουλάχιστον 2 από τα 400 δισ. που έχει σήμερα, σύμφωνα με τους αναλυτές, ειδάλλως θα είναι ένα «πολυβόλο» χωρίς σφαίρες.