Νέα συνταξιοδοτικά προγράμματα και προγράμματα υγείας

Στο πρώτο πάνελ της ημερίδας, με τίτλο «Νέα συνταξιοδοτικά προγράμματα και προγράμματα υγείας», με συντονιστή τον κ. Κωνσταντίνο Ουζούνη, κατέθεσαν τις απόψεις τους οι κ.κ. Σπύρος Λευθεριώτης, Εντεταλμένος Σύμβουλος στο Ελληνικό Ινστιτούτο Ασφαλιστικών Σπουδών, Χρήστος Παπαχρήστου, Περιφερειακός Διευθυντής Πωλήσεων Νοτιοδυτικής Ελλάδας της Interamerican και Κωνσταντίνος Σολωμίδης, επικεφαλής του υποκαταστήματος της Θεσσαλονίκης της Συνεταιριστικής Ασφαλιστικής.

Στη συζήτηση αναπτύχθηκε ο ρόλος που μπορεί να διαδραματίσει η ιδιωτική ασφάλιση στην επίλυση των προβλημάτων που έχουν παρουσιαστεί στο χώρο της κοινωνικής ασφάλισης, τόσο στον τομέα των συντάξεων όσο και στον τομέα της υγείας. Τονίστηκε ότι η αγορά προσφέρει συνταξιοδοτικά προγράμματα κάθε μορφής, με συμμετοχή του ασφαλισμένου στο είδος και στην εξέλιξη των επενδύσεων, για όσους επιθυμούν επενδυτικά ρίσκα ή με εγγυημένες μακροχρόνιες παροχές. Ιδιαίτερα δε, στις σημερινές συνθήκες, που οι κοινωνικές συντάξεις περικόπτονται ή αμφισβητούνται, η σύναψη ενός συνταξιοδοτικού προγράμματος με εγγυημένες παροχές, αποτελεί τη μόνη λύση αναπλήρωσης του μελλοντικού εισοδήματος που χάνεται και μάλιστα με εγγύηση για το χρόνο λήψης της σύνταξης και τις εναλλακτικές επιλογές, ως προς το ύψος της και τον τρόπο είσπραξής της. 

Στο θέμα της υγείας αναπτύχθηκε προβληματισμός και επιχειρήματα σχετικά με τα ισόβια και τα ετησίως ανανεούμενα προγράμματα περίθαλψης και διαπιστώθηκε ότι η αγορά προσφέρει πλήθος προγραμμάτων που καλύπτουν κάθε ανάγκη, από την απλή επίσκεψη σε ένα γιατρό, μέχρι την πιο δύσκολη χειρουργική επέμβαση στην Ελλάδα ή το εξωτερικό. Συνεπώς, ο καταναλωτής είναι ελεύθερος να επιλέξει όποιο ανταποκρίνεται αφενός στις προσωπικές και οικογενειακές του ανάγκες και αφετέρου στις οικονομικές του δυνατότητες. Αναφέρθηκαν επίσης τα τεράστια ποσά που καταβάλλει κάθε χρόνο η ασφαλιστική αγορά για την κάλυψη των ασφαλισμένων, ποσά που θα αδυνατούσαν να καταβάλουν οι ίδιοι οι ασφαλισμένοι, σε βάρος βέβαια της προσωπικής τους υγείας. 

Σχετικά με το θέμα των αυξήσεων και της αλλαγής των τιμολογίων, αναφέρθηκε πως το κόστος διαμορφώνεται από τα ιδιωτικά νοσοκομεία, τις αμοιβές των γιατρών και τα κόστη των φαρμάκων και όχι από τις ασφαλιστικές εταιρείες που καλούνται να καταβάλουν τις αυξημένες αυτές αποζημιώσεις. Τέλος, αναφέρθηκε ότι, λόγω της οικονομικής κρίσης, πολλοί ασφαλισμένοι προχωρούν σε ακύρωση των ασφαλιστηρίων τους, αλλά τονίστηκε ότι αυτό είναι μεγάλο λάθος, ότι υπάρχουν τρόποι για τη μείωση των ασφαλίστρων χωρίς τη διακοπή των συμβολαίων και ότι ο κάθε ασφαλισμένος θα πρέπει να απευθυνθεί στον προσωπικό του ασφαλιστικό σύμβουλο και να του ζητήσει εναλλακτικές λύσεις, ώστε και ασφαλισμένος να παραμείνει και πιθανότατα να περιορίσει τα ασφάλιστρα που πληρώνει.

Σπύρος Λευθεριώτης

Η ανάπτυξη της ασφαλιστικής αγοράς μέσω των συνταξιοδοτικών προγραμμάτων θα έρθει πιο σύντομα από όσο νομίζουμε. Μετά το σοκ που διέρχεται, η ελληνική κοινωνία θα στραφεί συνειδητά στην εγγυημένη ιδιωτική σύνταξη. Σήμερα, ο καταναλωτής μετράει αλλιώς τα χρήματά του και οι συντάξεις που εγγυώνται οι ασφαλιστικές εταιρείες θεωρούνται ικανοποιητικές σε αντίθεση με το παρελθόν. Παλαιότερα ήταν δύσκολο να πουλήσει ο ασφαλιστής ένα συνταξιοδοτικό πρόγραμμα, γι’ αυτό και εστίαζαν στο εφάπαξ. 

Δυστυχώς, η ασφαλιστική αγορά σήμερα εξακολουθεί να μην εμπνέει εμπιστοσύνη και πολλοί ακόμα και από τους ίδιους τους διαμεσολαβούντες δεν την πιστεύουν και μεταφέρουν αυτό το κλίμα στους πελάτες τους. Η εικόνα της ασφαλιστικής αγοράς επηρεάζεται επίσης αρνητικά, κακώς βέβαια, από τον κλάδο αυτοκινήτων και τα καθημερινά του προβλήματα, ενώ, αντίθετα, γεγονότα όπως η ανάκληση αδειών λειτουργίας μη φερέγγυων ασφαλιστικών εταιρειών, αντί να κυκλοφορήσει ως θετικό γεγονός εξυγίανσης, λειτουργεί ως αρνητικό γεγονός μιας «κακής» αγοράς. Οι ασφαλιστικές εταιρείες πρέπει να επενδύσουν στην προβολή και διαφήμιση του ασφαλιστικού προϊόντος και στην επανάκτηση της αξιοπιστίας της αγοράς. Η ίδρυση και η λειτουργία τα προηγούμενα χρόνια της ανεξάρτητης εποπτικής αρχής και, πολύ περισσότερο, η Τράπεζα της Ελλάδος σήμερα έχουν αλλάξει το τοπίο κι όμως ούτε αυτό επικοινωνήθηκε σωστά στο καταναλωτικό κοινό. Αν οι ασφαλιστικές εταιρείες μπορούσαν να εμπλακούν ενεργά στο δεύτερο πυλώνα, ως διαχειριστές επαγγελματικών ταμείων, αυτό θα αποτελούσε ίσως τη λύση του προβλήματος στην Ελλάδα. 

Στον τομέα της υγείας ο καταναλωτής θα στραφεί αναγκαστικά σε ασφαλιστικά προγράμματα. Αυτό που πρέπει να προσέξει είναι να συνάψει ένα πρόγραμμα που να καλύπτει την ανάγκη του σε μια πραγματικά δύσκολη στιγμή, που δε θα μπορεί να ανταποκριθεί, και όχι ένα πρόγραμμα με πολυτέλειες, πιθανόν άχρηστες στην καθημερινότητά του. Επίσης, ο ιατρικός πληθωρισμός, για τον οποίο δεν ευθύνονται οι ασφαλιστικές εταιρείες, μετακυλίεται στον καταναλωτή και λίγα χρόνια μετά την έναρξη του προγράμματός του δεν μπορεί να το πληρώνει. Γι’ αυτό πρέπει να επιλέγει προγράμματα συμπληρωματικά της κοινωνικής του ασφάλισης και με στόχο να καλύπτουν το τυχαίο μεγάλο γεγονός που μπορεί να αντιμετωπίσει. Επίσης, ο έλληνας καταναλωτής έχει ακόμα το προνόμιο των ισόβιων προγραμμάτων, που δεν υπάρχουν στο εξωτερικό και που τα προσεχή χρόνια μάλλον θα εκλείψουν και από την ελληνική αγορά.

Χρήστος Παπαχρήστου

Ο καταναλωτής δεν είναι ακόμα έτοιμος να αποδεχθεί την ιδιωτική σύνταξη, παράλληλα, όμως, αμφισβητεί πλέον και την ικανότητα του κοινωνικού του ταμείου ότι θα του δώσει σύνταξη όταν τη χρειάζεται. Συνεπώς, είναι ευθύνη των εταιρειών να εκπαιδεύσουν τον καταναλωτή και να του προσφέρουν υγιή και σίγουρα προγράμματα. Πάντως, είμαι αισιόδοξος και για το σήμερα και για το αύριο, σε κάθε περίπτωση, ο καταναλωτής είναι σε πολύ καλύτερη μοίρα, είναι πολύ πιο ενημερωμένος από το παρελθόν, ψάχνει, συγκρίνει. Και ο διαμεσολαβητής, επίσης, είναι πιστοποιημένος, πιο ενημερωμένος, δε θα πουλήσει όπως στο παρελθόν. Πρωτοποριακό γεγονός είναι η δημιουργία του επαγγελματικού ταμείου της Interamerican, με τεράστια αποδοχή και συμμετοχή των εργαζομένων σε αυτήν. 

Για μας τα ετησίως ανανεούμενα προγράμματα αποτελούν λύση και συγχρόνως απάντηση στην οικονομική κρίση που βιώνουμε. Τα ισόβια προγράμματα δεν είναι πάντα η καλύτερη λύση και λόγω διακοπών και λόγω κόστους. Με τα ετησίως ανανεούμενα προγράμματα, δε θίγεται ο καταναλωτής, γιατί η εταιρεία δεν μπορεί σε ατομικό επίπεδο να μην το ανανεώσει, δεν μπορεί να τον διώξει για λόγους ασφαλισιμότητας. Συνεπώς, ο καταναλωτής δεν κινδυνεύει να βρεθεί ανασφάλιστος. Παράλληλα, το κόστος είναι πολύ μικρότερο, γιατί η εταιρεία δεν υποχρεούται να κρατά αποθέματα, αφού η διάρκεια είναι για ένα έτος. Η διαφορά είναι ότι η εταιρεία μπορεί κάποια χρονική στιγμή στο μέλλον να αποσύρει συνολικά ένα ετησίως ανανεούμενο πρόγραμμα υγείας και στην περίπτωση αυτή είναι υποχρεωμένη να προτείνει στον πελάτη της ένα παραπλήσιο πρόγραμμα που βρίσκεται σε ισχύ, με μεταφορά της ασφαλισιμότητας.

Κωνσταντίνος Σολωμίδης

Η αγορά πρέπει να γυρίσει και έχει γυρίσει σε μεγάλο βαθμό στα απλά, σίγουρα αποταμιευτικά συνταξιοδοτικά προγράμματα, που εξασφαλίζουν στον καταναλωτή ένα ελάχιστο εγγυημένο ποσό σύνταξης, στη χρονική στιγμή που ο ίδιος επιθυμεί. Πρέπει να φύγουμε από τα σύνθετα προϊόντα που είχαν ρίσκο και μάλλον κακό έκαναν στην αγορά. Βέβαια, γι΄ αυτόν που θέλει επένδυση με ρίσκο, υπάρχουν πάντα τα unit linked, που είναι συνδεδεμένα με αμοιβαία κεφάλαια. Η επιλογή εξαρτάται από την ιδιοσυγκρασία του πελάτη, αλλά και από την καθοδήγηση και τις συμβουλές του ασφαλιστικού του συμβούλου. 

Δε θα πρέπει να επαναληφθούν λαθεμένες πρακτικές του παρελθόντος, που στρέφαμε τους πελάτες σε προϊόντα με υψηλές προσδοκώμενες αποδόσεις, αλλά και κρυφό ή φανερό ρίσκο. Σήμερα δεν υπάρχουν «ψιλά γράμματα», είναι όμως ευθύνη του διαμεσολαβητή να ενημερώνει πρώτα για τις εξαιρέσεις και μετά για τις καλύψεις. Ο κάθε καταναλωτής έχει διαφορετικές ανάγκες, πρώτα πρέπει να διερευνούμε τις πραγματικές ανάγκες και τις οικονομικές δυνατότητες του πελάτη και μετά να του προτείνουμε οτιδήποτε. Ο δεύτερος πυλώνας με συμμετοχή των ασφαλιστικών εταιρειών είναι μονόδρομος για την ελληνική κοινωνία. 

Η εταιρεία μας επιμένει στα ισόβια συμβόλαια υγείας και δεν έχει προχωρήσει στα ετησίως ανανεούμενα συμβόλαια. Θεωρούμε ότι υπάρχουν συγκριτικά πλεονεκτήματα υπέρ των ισοβίων. Είναι θέμα κουλτούρας και πελατολογίου. Υπάρχουν πολλές δυνατότητες για μείωση του κόστους ενός ισόβιου προγράμματος, όπως είναι η ύπαρξη απαλλαγών σε συνδυασμό με την κοινωνική ασφάλιση.