Κουραστήκαμε να λέμε και να ξαναλέμε τα ίδια, και μετά να φωνάζουμε προς κάθε κατεύθυνση ότι όταν ο νομοθέτης ψηφίζει κάποιον νόμο (π.χ. για τα των Ιδιωτικών Ασφαλίσεων), δεν θα πρέπει να αγνοεί τις επιπτώσεις όσων ψηφίζει στα λεκτικά όρων συμβολαίων που ήδη έχουν κυκλοφορήσει και τα οποία λεκτικά έχουν εφαρμόσει πιστά τους προηγούμενους νόμους!
Το «γαϊτανάκι» με τα πρόστιμα στις ασφαλιστικές εταιρίες κρατεί πάρα πολύ καλά εδώ και μερικές 10ετίες, επειδή οι όροι των συμβολαίων που καλύπτουν δαπάνες νοσηλείας δεν επιτρέπουν στον καταναλωτή τους να υπολογίσει με ακρίβεια που να την καταλαβαίνουν όλοι τα ετήσια ασφάλιστρα που θα του ζητάει η ασφαλιστική του εταιρία να πληρώνει σε καθένα από τα επόμενα 3, 5, 10, 15, 20 ή 50 χρόνια!
Το ότι δεν υπάρχει η παραμικρή πιθανότητα να υπάρξει τέτοιο λεκτικό, δεν τολμάει να το ψιθυρίσει καμιά επίσημη αρχή, αρχίζοντας θα μπορούσαμε να πούμε από την Ένωση Αναλογιστών Ελλάδος (ΕΑΕ), συνεχίζοντας με την ΕΑΕΕ και καταλήγοντας με την ΤτΕ, μια και για την πλήρη και ορθή διατύπωσή του χρειάζονται εξειδικευμένες ικανότητες τύπου Μαντείου των Δελφών στην νιοστή δύναμη !
Το γιατί δεν υπάρχει η παραμικρή πιθανότητα να υπάρξει τέτοιο λεκτικό, οφείλετε στο απλό επιχείρημα/γεγονός ότι ουδείς μπορεί να προϋπολογίσει τον ιατρικό πληθωρισμό που επηρεάζει τα εκάστοτε πληρωτέα ασφάλιστρα των συμβολαίων που καλύπτουν δαπάνες νοσηλείας, όχι μόνο για τόσα πολλά χρόνια αλλά ούτε και για το επόμενο 12νηνο!
Τώρα όλοι περιμένουμε ο σημερινός νομοθέτης να λύσει όχι μόνο αυτό το πρόβλημα αλλά και μερικά ακόμα, όπως π.χ. το από πια αναλογία αποζημιώσεων (πληρωθείσες αποζημιώσεις συν διαφορά εκκρεμών συν διαφορά IBNR) προς εμπορικά ασφάλιστρα και πάνω θα πρέπει υποχρεωτικά μια ασφαλιστική εταιρία ή να κάνει λελογισμένες αυξήσεις ασφαλίστρων ή «να τρώει το ένα πρόστιμο μετά το άλλο» επειδή δεν κάνει τις απαραίτητες αυξήσεις ασφαλίστρων!