Η συστηματική εφαρμογή του νέου Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας και η εκστρατεία «Μηδενική ανοχή στη μη χρήση κράνους» από την Ελληνική Αστυνομία στέλνουν ένα σαφές μήνυμα: η Πολιτεία δεν θα ανεχθεί άλλο τη θεσμοθετημένη αδιαφορία απέναντι στην ασφάλεια των πολιτών που κυκλοφορούν με δίκυκλα και Ε.Π.Η.Ο. Η βεβαίωση 2.477 παραβάσεων μέσα σε πέντε μόλις εβδομάδες δεν αφήνει περιθώρια παρερμηνειών. Το φαινόμενο της μη χρήσης κράνους παραμένει δραματικά διαδεδομένο, παρά τα διαχρονικά στοιχεία που τεκμηριώνουν τον ρόλο του ως κρίσιμου παράγοντα πρόληψης θανάσιμων ή αναπηρικών τραυματισμών.
Η ασφαλιστική αγορά δεν μπορεί να παρακολουθεί αμέτοχη αυτή την πραγματικότητα. Οι επιπτώσεις είναι άμεσες και πολλαπλές: κάθε σοβαρός τραυματισμός χωρίς κράνος επιβαρύνει το σύστημα αποζημιώσεων, οδηγεί σε αυξημένες απαιτήσεις σε συμβόλαια υγείας, ζωής και αστικής ευθύνης, και συχνά εμπλέκει και νομικά ζητήματα περί συντρέχοντος πταίσματος ή παραβίασης ασφαλιστικών όρων. Τελικά, το κόστος δεν το επωμίζεται μόνο ο απερίσκεπτος αναβάτης, αλλά το σύνολο των ασφαλισμένων και των ασφαλιστικών φορέων.
Σε αυτό το περιβάλλον, ο ρόλος της ασφαλιστικής διαμεσολάβησης καθίσταται κομβικός. Ο ασφαλιστής, ως σύμβουλος εμπιστοσύνης και καθημερινός συνομιλητής των πολιτών, είναι σε θέση να επηρεάσει θετικά τη συμπεριφορά του πελάτη του. Η υποχρεωτικότητα του κράνους μπορεί να αποκτήσει ουσιαστικό περιεχόμενο μόνο όταν ενσωματωθεί στη νοοτροπία του ασφαλιζόμενου. Κι αυτό επιτυγχάνεται όχι με φόβο προστίμου, αλλά με καλλιέργεια της ασφαλιστικής συνείδησης. Δεν υπάρχει καλύτερο σημείο εκκίνησης για έναν διάλογο περί ευθύνης, πρόληψης και ρεαλιστικής κάλυψης κινδύνων από μια απλή ερώτηση: «Φοράς πάντα κράνος;».
Η νέα νομοθεσία προσφέρει, επομένως, όχι μόνο μια ευκαιρία αυστηροποίησης των κανόνων, αλλά και έναν μοχλό εξέλιξης για την ίδια την ασφαλιστική αγορά. Είναι η στιγμή να αναπτυχθούν εξειδικευμένα προϊόντα για χρήστες Ε.Π.Η.Ο. και διανομείς, να ενταθούν οι καμπάνιες πρόληψης με τη συμμετοχή των ίδιων των εταιρειών και των διαμεσολαβητών, να ξανασυστηθεί το κράνος όχι ως επιβαρυντικό αξεσουάρ, αλλά ως ένδειξη ωριμότητας και αυτοσεβασμού. Το κράνος δεν είναι ποινή. Είναι πολιτισμός. Και η ασφαλιστική αγορά είναι ο φυσικός της σύμμαχος.
