– Παρακολουθώντας τις εξελίξεις στην ασφαλιστική αγορά, διαπιστώνεται εύκολα ότι είναι μια αγορά κινητική. Οι άνθρωποι θέλουν να εργαστούν , θέλουν να πουλήσουν συμβόλαια, αναγνωρίζουν ότι αυτό που προσφέρουν στους καταναλωτές είναι ένα πολύ σημαντικό προϊόν.
– Επίσης και οι εταιρείες, αναπτύσσονται, εφαρμόζουν νέα συστήματα, υιοθετούν τεχνολογίες, αναπτύσσουν δραστηριότητα προς κάθε κατεύθυνση. Και όμως ενώ υπάρχει ενέργεια αυτή δεν μετατρέπεται σε αντίστοιχη παραγωγή έργου. Τι συμβαίνει και όλη αυτή η δυναμική δεν περνά στην πράξη.
– Προφανώς υπάρχει ένα κενό μεταξύ κορυφής και βάσης -εταιρειών και ασφαλιστών- το οποίο θα πρέπει να γεφυρωθεί. Σε αυτό το σημείο θα πρέπει να εισέλθει και ο καταναλωτής καθώς παίζει στο ίδιο έργο με τους ασφαλιστές.
– Είναι η ίδια σκηνή όπου ασφαλιστές και καταναλωτές βλέπει ο ένας τον άλλο και κάτι πρέπει να κάνουν.
– Βέβαια δεν είμαστε σίγουροι ότι βλέπει ο ένας τον άλλο. Το υποθέτουμε. Άρα θα πρέπει πρώτα να βεβαιωθούμε ότι οι δύο πλευρές που θα συζητήσουν και ενδεχομένως θα προχωρήσουν στην σύναψη ενός ασφαλιστικού συμβολαίου βλέπει –αναγνωρίζει- η μία την άλλη.
– Μήπως σήμερα δεν συναντιώνται; Μήπως μέσα στο χρόνια και με την επανάληψη των μεθόδων προώθησης ασφαλιστικών προϊόντων δημιουργήθηκε και εγκαταστάθηκε ένας «αυτόματος πωλητής» που έχει βάλει όλους στην διαδικασία της μηχανιστικής συμπεριφοράς;
– Δηλαδή μήπως τελικά επικρατεί ομοιομορφία αντιλήψεων, συνθηκών, καταστάσεων που εμποδίζει την ανάπτυξη. Αυτό βέβαια αφορά τους ασφαλιστές αλλά και για τους καταναλωτές ισχύει το ίδιο. Έχουν μάλλον μειωμένη ενημέρωση, ανησυχία για τις εταιρείες, άγνοια για την ασφάλιση.
– Είναι λοιπόν βέβαιο ότι σε μεγάλο βαθμό καθετί καινούργιο υπόκειται στην επιβολή των γνωστών μεθόδων και των εμπειριών οπότε είναι προφανές ότι : ασφαλιστές και καταναλωτές μπορεί και να μη βλέπει ο ένας τον άλλο. Υπάρχει βέβαια και η άλλη διάσταση.
– Αυτή που έρχεται επί της ουσίας και αφορά το τι πουλάει ο ένας –ο ασφαλιστής- και τι αγοράζει ο άλλος –ο καταναλωτής-. Και εδώ υπάρχει ένα κενό που αφορά πλέον την παραγωγή και την αγορά προϊόντων. Και σε αυτό το επίπεδο το κενό είναι μεγάλο.
– Ο καταναλωτής δεν προλαβαίνει να κατανοήσει τι σημαίνει ασφαλιστικό προϊόν αφενός λόγω της υπερπροσφοράς και αφετέρου λόγω της χαμηλής προώθησης από πλευράς εταιρειών και ασφαλιστών.
– Οι τεχνικές όλες δοκιμάστηκαν, τα κανάλια διανομής ενεργοποιήθηκαν και τι απομένει για να γεφυρωθεί το κενό; Αλλαγή σκέψης και μεθόδων.
