της Ελενας Ερμείδου
Ενας άνθρωπος περπατούσε την περασμένη εβδομάδα στα ‘μαύρα’ σοκάκια της Αθήνας. Κοντοστεκόνταν λίγο στις βιτρίνες, ο φωτισμός αχνός, ελάχιστος, και καπνός από την Αττική που φλέγονταν, πολύς, δυσκόλευε το βάδισμα του.
Στρίβοντας, έπεσε σε μία επιγραφή ενός καταστήματος που έγραφε “κλειστόν μέχρι νεωτέρας λόγω αναπνευστικών προβλημάτων από τον καπνό και τις πυρκαγιές στην Αθήνα’. Και λίγο πιο κάτω “αναζητώ την αλήθεια για πυρκαγιές’.
Ο άνθρωπος ξαφνιάστηκε, ήταν πράγματι πολύ παράξενη αυτή η επιγραφή. Τι πωλούσε τελικά το μαγαζί που βρίσκονταν στο κέντρο της Αθήνας; .
Τι λογής μπορεί να είναι όμως αυτή η αλήθεια; Αλήθεια ολική, αλήθεια μερική, αλήθεια σχετική, αλήθεια που μας βολεύει, η αλήθεια των αριθμών από τα μοντέλα που ρυθμίζονται, αλήθεια καμουφλαρισμένη, πλήρη αλήθεια και τι ήθελε αυτός ο άνθρωπος που πουλάει ρούχα ανδρικά;
Ακούσαμε και θα ακούμε πολλές αλήθεια για την εκδήλωση των πυρκαγιών και άλλα τόσα από περαστικούς, αγανακτισμένους ανθρώπους που έχουν μία επιχείρηση ένα νοικοκυριό που καταστράφηκε από τις πυρκαγιές στην Ελλαδα.
Δεν ακούσαμε όμως ποτέ την αλήθεια από τους κρατούντες τα κλειδιά της Ελλάδας για τις αποζημιώσεις, για το πως οι επιχειρήσεις αυτές μπορούν να προστατευτούν, για το πώς τα νοικοκυριά μπορούν να ξαναχτίσουν ή να επισκευάσουν τα σπίτια τους. Με ποιον τρόπο δικαιούνται να λάβουν τα πρώτα κεφάλαια κίνησης.
Ακούμε αλήθειες για ποσά αποζημίωσεων που δεν μπορούν να υπερβούν των 300 ευρώ, για δάνεια με εγγύηση του κράτους, για επιδοτήσεις για οριζόντιες αποζημιώσεις, για αναδιατυπώσεις νόμων.
Ακούμε επίσης για ψυχοπαθείς που έβαλαν φωτιά, για τα καιρικά φαινόμενα. Δεν έχουμε ακούσει ότι οι (αντ)ασφαλιστές έχουν συστήματα πρόληψης καιρικών φαινομένων, δεν ακούμε ότι ο έχων ασφαλίσει την κατοικία του ή την επιχείρηση του θα πάρει το κεφάλαιο που έχει συμφωνήσει άμεσα ως πρώτη αποζημίωση.
Πολλές αλήθειες για τις πυρκαγιές θα ακουστούν όμως η πλήρη αλήθεια κοστίζει και κοστίζει περισσότερο για τους ανθρώπους που έχασαν τις περιουσίες. Οταν η Ελλάδα πάρει όλη την αλήθεια, το βέβαιο είναι ότι για πολύ καιρό θα χάσει τον ύπνο της.
Επίσης το σίγουρο πώς όταν είμαστε παγιωμένοι σε κάτι που χρόνια συνηθίζουμε να πιστεύουμε και να κάνουμε, η πραγματική αλήθεια τσακίζει, τρέχουμε να μείνουμε μακριά από αυτήν, κάνουμε πόλεμο, κινητοποιούμε όλες τις δυνάμεις για να αντισταθούμε. Εν προκειμένω εδώ, τις Συνδικαλιστικές Οργανώσεις, τις Ενώσεις ‘Προστασίας’… κτλ.
Τι ήθελε λοιπόν αυτός ο άνθρωπος ζητώντας να μάθε την αλήθεια; Τίποτα άλλο από το να προστατεύσει την υγεία του και την περιουσία του.
Η Πολιτεία παρά τις ανακοινώσεις, διαβουλεύσεις συνεργασίας της με (αντ)ασφαλιστές για την προστασία του πληθυσμού έναντι φυσικών καταστροφών δεν έχει κάνει τίποτα για αυτό. Μόνο αναδιατυπώσεις και ανασύνταξη του ήδη υπάρχοντος Νόμου.