Η ανάπτυξη των ελληνικών ασφαλιστικών εταιρειών εδώ και χρόνια περνά μέσα από συμπληγάδες. Για δεκαετίες βρίσκονται στο μάτι ενός -δυνητικού- επερχόμενου κυκλώνα. Και έχουν πληγεί από αυτό. Και έχουν περιζωστεί από φήμες που μερικές φορές τις έφεραν -τις εταιρείες- στο χείλος του γκρεμού. Όμως όπως αποδείχθηκε ούτε κυκλώνας εμφανίστηκε ούτε γκρεμός υπήρξε.
Στο πλαίσιο αυτό, με αγριότητα κάποιες φορές, το ελληνικό στοιχείο, η ελληνική ασφαλιστική επιχειρηματικότητα, απαξιωνόταν άλλοτε αυτόνομα και άλλοτε αυθόρμητα, συγκρινόμενη με τις αλλοδαπής προέλευσης εταιρείες. Αξιοσημείωτο δε, ότι δεν συνέβαινε κάτι αντίστοιχο στις άλλες αγορές της Ευρώπης. Εκεί, κάθε χώρα είχε επίσης εθνικές εταιρείες και εταιρείες ξένης εθνικότητας. Όμως τα πράγματα κυλούσαν αλλιώς…
Αντίθετα στην Ελλάδα, λόγια, πληροφορίες, διαδόσεις από καιρό σε καιρό διαπερνούσαν τον μικρόκοσμο της ελληνικής ασφαλιστικής πραγματικότητας. «Ήταν το περιβάλλον τέτοιο» λένε, σήμερα, κάποιοι που πράγματι γνωρίζουν την αγορά και την ιστορία της. «Λίγο η ξενολαγνεία, λίγο οι συμπεριφορές αυτών των ελληνικών εταιρειών που έκλεισαν, λίγο η απειρία της αγοράς» ερμηνεύουν κάποιοι άλλοι ως την αιτία αυτή της βάναυσης διαδικασίας όπου υποβλήθηκαν οι ελληνικές ασφαλιστικές, πέφτοντας θύματα ενός αδικαιολόγητου έμμεσου υποβιβασμού. Δε μπορεί όμως για όλο αυτό το νεφέλωμα να έφταιγε η ΑΣΠΙΣ και τα όσα την περιέβαλλαν για έτη πολλά έως ότου κλείσει. Σίγουρα θα ήταν αφελές να σκεφτούμε μόνο αυτό.
Ήταν πολλά αυτά που μπορεί να έφταιξαν. Ακόμα και οι προβληματικές ελληνικές εταιρείες όταν έκλεισαν, δημιούργησαν εντυπώσεις, ανησυχία, ερωτηματικά για τις άλλες εν ζωή ελληνικές ασφαλιστικές εταιρείες.
Μέσα από αυτή την διαδρομή των περίπου 30 ετών οι ελληνικές εταιρείες επλήγησαν σφοδρά. Και σήμερα μπορούμε να αναρωτηθούμε: ποια θα ήταν η ανάπτυξή τους αν δεν είχαν συμβεί όλα αυτά; Πώς θα εξελίσσονταν αν λειτουργούσαν σε ομαλό περιβάλλον, χωρίς φήμες, και μειωτικές αναφορές. Πώς επέδρασε, η χιονοστιβάδα υποβιβασμού, που αδιάκριτα σάρωνε όλες τις περιπτώσεις εταιρειών που έβρισκε μπροστά της. Πώς θα ήταν αυτός ο κλάδος της ελληνικής επιχειρηματικότητας στην περίπτωση που δεν είχε «κακοποιηθεί» η ελληνική ασφαλιστική «μπράντα». Πράγματι, ένας σωστός απολογισμός αποκαλύπτει την οδυνηρή αυτή πραγματικότητα.
Αποκαλύπτει όμως και κάτι άλλο: οι ελληνικές εταιρείες, παρά τον δύσβατο δρόμο, υπάρχουν, προσπαθούν, αποζημιώνουν, στέκονται πλάι στους πελάτες τους. Αποδεικνύουν -με την παρουσία τους- ότι όλα αυτά τα χρόνια στοχοποιήθηκαν χωρίς λόγο. Χιλιάδες πολίτες που τις εμπιστεύθηκαν απόλαβαν οφέλη, ή περιμένουν να τα απολάβουν. Όπως δηλαδή, ακριβώς το ίδιο συμβαίνει και με όλες τις άλλες ασφαλιστικές εταιρείες.
Σήμερα η ΕΘΝΙΚΗ, η ΑΓΡΟΤΙΚΗ (ΑΤΕ Ασφαλιστική) η ΕΥΡΩΠΑΙΚΗ ΠΙΣΤΗ, η INTERNATIONAL LIFE, η ΕΥΡΩΠΗ, η INTERLIFE, η ΜΙΝΕΤΑ, η ΑΤΛΑΝΤΙΚΗ, η ΥΔΡΟΓΕΙΟΣ, η ΑΙΓΑΙΟΝ, ο ΝΕΟΣ ΠΟΣΕΙΔΩΝ, , οι ελληνικές ασφαλιστικές εταιρείες βρίσκονται με μεγάλο πελατολόγιο, αλώβητες, ισχυρές. Προσαρμόζονται στη Solvency, πρωτοστατούν γενικά και ειδικά, με ευρείες προτάσεις ή με εξειδίκευση, και κερδίζουν θαυμαστές και έχουν ικανοποιημένους πελάτες. Πέρασαν πολλά χρόνια για να επέλθει αυτή η ισορροπία. Έκλεισαν εταιρείες, αναπτύχθηκε σημαντικά ο έλεγχος της αγοράς, άλλαξαν οι καταναλωτές, εξελίχθηκαν και οι εταιρείες. άλλαξαν και οι συνθήκες, διαμορφώθηκε ένα νέο περιβάλλον. Τώρα επί ίσοις όροις κινούνται όλοι.
Όλα είναι πλέον διαφορετικά. Τα πράγματα είναι ευνοϊκά. Η δύσβατη διαδρομή περνά στο παρελθόν. Η αγορά τείνει να βρει μια ιδανικότερη συνθήκη από το παρελθόν και το ελληνικό στοιχείο μπορεί με επάρκεια να αναπτυχθεί και να βρει την δική του ευκαιρία. Όπως δηλαδή συμβαίνει σε όλες τις διεθνείς αγορές όπου ποτέ δεν «στιγματίστηκαν» οι εθνικές εταιρείες. Οι ελληνικές εταιρείες μπορούν πια να προχωρήσουν «απελευθερωμένες».
