Insurance World Το Πληρέστερο Ασφαλιστικό Portal. Ό,τι συμβαίνει στον ασφαλιστικό κόσμο γράφεται εδώ!
της Φωτεινής Γιουβανάκη
*δείτε και άλλες αληθινές ιστορίες στελεχών της Generali για τα 190 χρόνια του Ομίλου
Καθημερινά ερχόμαστε αντιμέτωποι με περιστατικά που σου σπαράζουν την καρδιά. Είναι άλλωστε η φύση του Τμήματος Αποζημιώσεων Ομαδικών Ζωής, όπου ερχόμαστε αντιμέτωποι με την τρωτότητα του ανθρώπου, το φθαρτό της ανθρώπινης υπόστασης. Και επειδή είμαι πολλά χρόνια στο χώρο, έχω δει πολλά..
Ωστόσο, υπάρχει ένα περιστατικό που με έχει στιγματίσει ως επαγγελματία, ως άνθρωπο, ως μητέρα.. Και αυτό γιατί, πέραν από τη βαρύτητα του ίδιου του περιστατικού, πέραν του ότι αφορά ένα κοριτσάκι με καρκίνο, με κάνει να νιώθω εξαιρετικά περήφανη για την εταιρία. Γιατί χωρίς δισταγμό, δείξαμε άμεσα και έμπρακτα το ανθρώπινο πρόσωπό μας, ξεφεύγοντας από τα στενά όρια της τυπικής διαδικασία αποζημίωσης, και ενεργώντας βάση του «πνεύματος» των όρων του συμβολαίου αντί της αυστηρής αποτύπωσης αυτών. Έτσι κινητοποιήθηκε άμεσα ο μηχανισμός και δόθηκε η απαραίτητη έγκριση προκειμένου να μην επιβαρυνθεί περισσότερο η οικογένεια.
Συγκεκριμένα, το ασφαλιστήριο συμβόλαιο τους, παρείχε Νοσοκομειακό Επίδομα για κάθε βράδυ παραμονής της μικρής στο Νοσοκομείο. Όμως η οικογένεια που ήταν από επαρχία, είχε νοικιάσει ένα διαμέρισμα για να μπορούν οι γονείς να βρίσκονται ανελλιπώς δίπλα στο παιδί τους κατά την επώδυνη διαδικασία των χημειοθεραπειών. Κάθε βράδυ, όταν η αγωγή της ημέρας ολοκληρωνόταν, έπαιρναν το παιδί από το νοσοκομείο και πήγαιναν στο προσωρινό τους «σπίτι», σε μια προσπάθεια να διατηρήσουν μια αίσθηση ομαλότητας, κανονικότητας και οικογενειακής θαλπωρής. Τυπικά λοιπόν, η διανυκτέρευση της ασθενούς δεν γινόταν στο νοσοκομείο, όπως προβλεπόταν για την ενεργοποίηση του επιδόματος. Για την εταιρία μας, αυτό δεν μπορούσε να σταθεί εμπόδιο, προκειμένου να διασφαλίσουμε στην οικογένεια αυτή, την φροντίδα που η υπόσχεται το κάθε ασφαλιστήριο μας …
Δε θέλω να σκέφτομαι την αγωνία αυτών των ανθρώπων, τον βασανισμό τους, τα ψυχικά αποθέματα που έπρεπε να είχαν, ώστε να παρουσιάζονται ήρεμοι και αισιόδοξοι για να στηρίζουν το παιδί τους, την αγωνία για το αν θα μπορούν να ανταποκριθούν στην οικονομική αιμορραγία των συνθηκών. Είμαι και εγώ άνθρωπος που έχω ταλαιπωρηθεί με θέματα υγείας, και σε καμία περίπτωση δεν μπορούσα να αντέξω αυτό το τυπικό εμπόδιο… Σηκώθηκα από το γραφείο μου, πλησίασα τη Διευθύντριά μου την κ. Δάφνη Παπαδοπούλου, της άφησα τον φάκελο και ζήτησα άμεσα την έγκρισή της. Μόλις ενημερώθηκε για την περίπτωση, δεν δίστασε στιγμή.
Αυτή η διάθεση, να κάνουμε το καλό, να κάνουμε σωστή αξιολόγηση και ερμηνεία των κανόνων για κάτι που κρίνουμε σημαντικό – αυτό είναι για εμένα η Generali. Ενώ είμαστε ένας πολυεθνικός οργανισμός, με κανόνες, διαδικασίες και πρωτόκολλα, βάζουμε την ψυχή μας στη δουλειά μας και βλέπουμε τον άνθρωπο πίσω από κάθε φάκελο ζημιάς.
Έναν μήνα μετά, με κάλεσαν στην είσοδο των γραφείων. Κατέβηκα ανυποψίαστη για να βρεθώ μπροστά σε μία πιτσιρίκα – ένα αξιολάτρευτο πλάσμα – και δύο συγκινημένους γονείς. Το μαντήλι στο κεφάλι του παιδιού με έκανε αμέσως να συνειδητοποιήσω ποιοι ήταν. «Σας ευχαριστώ»… μου είπε. Εγώ αγωνιζόμουν αμήχανα να συγκρατήσω τα δάκρυα μου και να σταθεροποιήσω τη φωνή μου.
Έκανα ό,τι κάνουν όλοι οι συνάδελφοι καθημερινά. Τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο. Νιώθω ευγνώμων που η εταιρία μου επέτρεψε να δω το βλέμμα εκείνης της μητέρας, που με μάτια υγρά και με τα χέρια στο στήθος, με ευχαριστούσε σιωπηλά.
