Μαγειρεύουμε αφού πεινάσουμε … και καίμε το φαγητό

της Έλενας Ερμείδου

«Μαγειρεύουμε αφού πεινάσουμε», και «από την πείνα και τη βιασύνη μας καίμε το φαγητό», ενώ θα μπορούσαμε να το «απολαμβάνουμε με την ησυχία μας» αν παραμερίζαμε τα βλαβερά εμπόδια και ακολουθούσαμε ένα υποτυπώδες πρόγραμμα ή, να το πω διαφορετικά, απλά παραδείγματα.

Επειδή ο πρόλογός μου είναι κάπως διαφορετικός από τους συνηθισμένους, μην τρομάξετε, δεν θα κάνω αναλύσεις ψυχολογικές τύπου coaching, που δεν οδηγούν πουθενά. Άλλωστε η αγορά αυτή γνωρίζει την πραγματικότητα και δεν αρέσκεται σε ουτοπίες. Πουλάει υπηρεσία, παράγει έργο, ζει από αυτό, ξέρει τι θέλει και πώς να το διατηρήσει. Για αυτό –κανείς δεν έχει αμφιβολία– είναι η πιο μάχιμη αγορά.

Μακάρι αυτή η μάχιμη αγορά να λειτουργούσε σε περιβάλλον πιο ανεπτυγμένο. Όλοι ξέρουμε τι αποτελέσματα θα είχε, και όχι μόνο αυτή η αγορά, αλλά και όλη η οικονομία.

Περιμέναμε να θεσμοθετηθούν και να συνδυαστούν οι τρεις πυλώνες ασφάλισης, είμαστε όμως πολύ μακριά από αυτό. Περιμέναμε να δούμε φορολογικά κίνητρα για τις συντάξεις, επίσης είμαστε πολύ μακριά από αυτό. Περιμέναμε μια ισονομία φορολογική μεταξύ των Ταμείων Επαγγελματικής Ασφάλισης και ομαδικών ασφαλίσεων, τι άλλο… Και από αυτό απέχουμε.

Ακούμε ότι η πανδημία ανέτρεψε τα σχέδια του Υπουργείου Οικονομίας και ότι αν δεν υπήρχε πανδημία, θα υπήρχαν φορολογικές ελαφρύνσεις και φορολογικά κίνητρα. Εγώ πάντως –δεν ξέρω αν κι εσείς– δεν έχω πεισθεί, καθώς, διαβάζοντας πίσω από τις λέξεις, όπως διατυπώνονταν πριν το ξέσπασμα της πανδημίας, έβλεπα τις προτάσεις αυτές να μεταφέρονται, και μάλιστα κάποιες για μετά από μία διετία, τριετία.

Αν υπάρξει και πάλι μια μεγάλη καταστροφή, πάλι θα τρέχουμε να «μαγειρέψουμε πεινασμένοι» και με άδεια ταμεία. Πόσα λάθη και παραβλέψεις να σηκώσει το σύστημα;

Μόνο το φορολογικό σύστημα δουλεύει και αυτό στρεβλά