Πότε οι ασφάλειες θα βγουν από τον Λαβύρινθο ;

Λίγα από αυτά ακούγονται έξω, πολλά ακούγονται μέσα. Ο κλάδος βλέπει και μιλά. Δεν μιλά μόνο για μία εταιρεία, αλλά για περισσότερες, κυρίως ξένες.

Γιατί τόσα παράπονα αναρωτιέται και πάλι ο Ανασφάλιστος, και δεν είναι και από τους ίδιους να πεις ότι γκρινιάζουν για να γκρινιάζουν. Είναι από διαφορετικούς, αλλά πάντα για τα ίδια θέματα. Αν μας λένε την αλήθεια, θα πούμε ψέματα, αν ισχυριστούμε ότι η νομοθεσία εφαρμόζεται και οι ρυθμιστικές αρχές κάνουν την δουλειά τους, όπως ορίζει ο νόμος.

Επιστροφές συμβολαίων επιχειρηματικών κινδύνων, χάσιμο θέσεων εργασίας, όχι με απολύσεις, τέτοια δεν γράφονται στα βιβλία, προβλήματα με τους δείκτες και τα loss ratios, κάποια προβλήματα με αποζημιώσεις, μικροπράγματα όμως χαλάνε την πιάτσα, και σε όλα αυτά, πηγαινοέρχεται στις συζητήσεις από την Κυριακή πριν βγει, το χρηματικό πρόστιμο που επέβαλλε το υπουργείο εμπορίου σε ασφαλιστική.

Λέτε να φτάσουν οι ασφαλιστικές στο μέλλον να ψάχνουν να οργανώσουν καλύτερα το Agency και να μην έχουν ανθρώπους;  Θα μιλήσει κάποιος για τις προμήθειες. Αν όμως εν μία νυκτί μπορεί να χαθεί η παραγωγή; Δεν λέω κάποιοι μπορεί να πετύχουν και ιδιαίτερα επωφελείς συμφωνίες και να πάνε παρακάτω.

Αποζημιώσεις: Άλλο ένα πρόβλημα που διαταράσσει τον κλάδο, δηλαδή την εμπιστοσύνη των ασφαλισμένων προς την αγορά και τις ασφαλιστικές. Πολύ ωραία οι επιχειρήσεις θα πάρουν αυτά που δικαιούνται, αν όμως ένα μικροασφαλισμένος πάρει λιγότερα έστω και 50 – 100 ευρώ, τι γίνεται, ενισχύεται ή μειώνεται η ασφαλιστική συνείδηση;

Ή μήπως νομίζουμε ότι ο μικρός δεν έχει δύναμη; Ο μικρός καταναλωτής έχει την δύναμη αυτή που χρειάζεται για να επηρεάσει δεκάδες φίλους που μπορεί να έχουν αντιμετωπίσει και αυτοί ένα παρόμοιο πρόβλημα στο παρελθόν, αλλά και άλλους που σκέφτονται να γίνουν πελάτες σας. Για να ακριβολογώ, έχω ακούσει και σχόλια πελατών σας, τα καλύτερα σε ό,τι αφορά τις αποζημιώσεις από κάποιες ασφαλιστικές, παράδειγμα προς μίμηση για να τα λέμε όλα.

Και, να επανέρχομαι. Για να ξεφεύγουν λάθη να πω, κάτι δεν πάει καλά με τους ελέγχους και τις διατυπώσεις των νόμων. Οι ευθύνες που λέμε στην γλώσσα μας δεν αποδίδονται.

Για ποιο λόγο αφού όλοι ζητάμε ο κλάδος να αναπτυχθεί και να φτάσει ή να πλησιάσει τα επίπεδα των φίλων μας των Ευρωπαίων. Σε τι διαφέρουν οι Γερμανοί, οι Ολλανδοί, οι Βέλγοι, οι Γάλλοι από εμάς που τους φέρνουμε ως παράδειγμα;

Να τα δούμε πιο αντικειμενικά τα πράγματα.