Για ποιο λόγο ένα συμβόλαιο υγείας;

της Ελενας Ερμείδου

Τότε υπέγραψε η αγορά με αντισυμβαλλόμενο το κράτος για την συνεργασία μεταξύ δημοσίου και ιδιωτικού φορέα… Μέχρι και σήμερα οι υπογραφές έμειναν στα χαρτιά και δεν εκτελέστηκε ότι συμφωνήθηκε. Οι άνθρωποι που θα το διαχειρίζονταν κόλλησαν στην αφετηρία, εκκίνηση δεν εδόθη ποτέ. Αρα για ποιο λόγο ένα συμβόλαιο υγείας, διερωτάται η αγορά όταν μάλιστα υπάρχει και ειδικός φόρος 15%;

Ας αρχίσει ο διάλογος με ουσία, και η ουσία δεν είναι, αν ο πάροχος υγείας θα είναι ιδιωτικός ή δημόσιος. Δεν υπάρχει ‘αριστερή’ και ‘δεξιά’ υγεία. Η ουσία είναι τι εξυπηρετεί τον πολίτη.

Μόνο το 10% των υπηρεσιών υγείας είναι ιδιωτική ασφάλιση από το 40% που πληρώνεται ιδιωτικά.  Αυτό κάτι λέει.

Υπάρχουν κράτη με συστήματα υγείας δημόσια, ιδιωτικά, υπάρχουν κράτη που δεν έχουν ΕΟΠΥΥ, ΕΦΚΑ. Κάτι έχουν. Εμείς εδώ διπλοαφαλιζόμαστε και όταν χρειαστεί ψάχνουμε να βρούμε τι έχουμε.

Μόνο προτάσεις ακούγονται. Ακούγεται και η συνεργασία δημοσίου και ιδιωτικού τομέα για τις βασικές καλύψεις στην υγεία και οι περαιτέρω με την ιδιωτική ασφάλιση. Θα γλυτώσουν οι πολίτες το 40% των δαπανών που είναι κάτω από το τραπέζι.

Και, οι ασφαλιστικές έχουν μερίδιο ευθύνης για το ότι οι συνεργασίες μεταξύ δημοσίου τομέα και ιδιωτικού δεν προχώρησαν και έμεναν στον ΕΟΠΥΥ.

Ζητούνται άνθρωποι που θα κάνουν προτάσεις και αυτοί που θα τις βγάλουν έξω. Αυτοί που θα πάρουν την ευθύνη, θα αναλάβουν το ρίσκο και φέρουν υπεύθυνα αποτελέσματα.

Διαφορετικά κάθε χρόνο θα λέμε τα ίδια πράγματα.