Στα λόγια (;) οι Πυλώνες ή στα έργα (;)

της Ελενας Ερμείδου

Εστω και, αν είμαστε σήμερα ανάμεσα στις τελευταίες χώρες που σκοπεύουν να βελτιώσουν το σύστημα υγείας και ασφάλισης, έστω και, αν ως χώρα αφήσαμε τα τελευταία τουλάχιστον είκοσι χρόνια να γίνουν πολλά λάθη, έστω και αν δεν μαθαίναμε από τα λάθη μας, … αισθανόμαστε μάλιστα περήφανοι των κατορθωμάτων μας, αφού δεν θέλουμε να δούμε την αλήθεια … κάτι πρέπει να κάνουμε τώρα.  Εικοσι χρόνια ακούμε και διαβάζουμε εκθέσεις και αναλύσεις για πυλώνες ασφάλισης, είκοσι χρόνια ακούμε για επαγγελματικά ταμεία, και δεν έχουμε δει σχεδόν στην πράξη τίποτα. Μόνο λόγια και διαφωνίες.

Και … τι άλλο; Εδώ είναι και το Πανευρωπαϊκό Συνταξιοδοτικό Προϊόν. Στις 13 Φεβρουαρίου επιτεύχθηκε πολιτική συμφωνία για το σχέδιο κανονισμού που είχε εγκριθεί από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο τον Δεκέμβριο του 2018. Πόσα χρόνια θα κάνει η ελληνική Πολιτεία να μιλήσει και να τοποθετηθεί σοβαρά για αυτό;

Ας μην πάμε είκοσι χρόνια πίσω, είναι πολύ ανιαρό να αναμασάμε τα ίδια, άλλωστε και ο κόσμος για αυτό δεν έχει εμπιστοσύνη πλέον στους θεσμούς, στους φορείς και στην Πολιτεία. Ας δούμε τι ειπώθηκε στις δύο τελευταίες Γενικές Συνελεύσεις της ΕΑΕΕ το 2017 και 2018. Το 2017 η Πολιτεία εξέφρασε κάθετα την αντίθεση της με την υιοθέτηση των Πυλώνων, το 2018 ο κος Μητσοτάκης τάχθηκε υπέρ των Πυλώνων και ο κος Πιτσιόρλας υπέρ των σχεδίων Συνεργασιών Δημοσίου και Ιδιωτικού Τομέα.

Και τα δύο θέματα είναι πολύ σοβαρά και καίνε.  Και τα δύο σχέδια θα ελαφρύνουν τους προϋπολογισμούς τους κράτους, θα βελτιώσουν το επίπεδο των πολιτών, θα βελτιώσουν επίσης τους ρυθμούς ανάπτυξης.

Ο κόσμος έξω θέλει πράξεις … όχι θεωρίες, δεν θέλει να διαβάζει ή να ακούει και ευφάνταστες δηλώσεις με πολλά κοσμητικά επίθετα και υποσχέσεις.  Ούτε θέλει να ακούει κατηγόριες και προσωπικές επιδείξεις. Δεν χρησιμεύουν σε τίποτα. Δηλώνουν αδυναμία.

Ας περιμένουμε μέχρι την επομένη εβδομάδα 26 Φεβρουαρίου να δούμε τι θα ακούσουμε στην Ετήσια Γενική Συνέλευση της ΕΑΕΕ που γίνεται στο Μέγαρο Μουσικής.