Χ. Αλεξόπουλος, ΕΕΑΕ: Τα επιδόματα αποκοιμίζουν, δεν χτίζουν!

Οι τεράστιες καταστροφές του Καλοκαιριού, αλλά και αυτές του Σεπτεμβρίου με την κακοκαιρία “Daniel” να σαρώνει τα πάντα στο πέρασμά της, μάς έφεραν αντιμέτωπους με τις συνέπειες της κλιματικής αλλαγής, που φαίνεται πως ήρθε για να μείνει…! Ο προβληματισμός όλων μας είναι μεγάλος, και το ίδιο και η αγωνία μας για το μέλλον. Θα μπορέσουμε και πώς θα προστατευτούμε; Θα αντεπεξέλθει η αγορά μας, τοπική και διεθνής, σε γεγονότα που ίσως δεν μπορούμε τώρα να τα διανοηθούμε. Η δύναμη της φύσης είναι μπροστά μας, και προκαλεί δέος. Η πεποίθησή μας είναι, ότι πρέπει να προσπαθήσουμε να «συνεργαστούμε» μαζί της, υπακούοντας στους νόμους της, σεβόμενοι τους κανόνες της. Κανείς από εδώ και πέρα δεν θα είναι αμέτοχος ή άμοιρος των όσων γίνονται. Ίσως μόνον έτσι, καταφέρουμε να συνεχίσουμε και να ξεπεράσουμε τα προβλήματα.

Του Χ. Αλεξόπουλου, Αντιπρόεδρος ΕΕΑΕ

Δανείζομαι την φράση του τίτλου που τα λέει όλα…, από άρθρο του εξαίρετου δημοσιογράφου κ. Κώστα Στούπα.

Η κοινωνία μας, έμαθε να στηρίζεται για πολλά και εν πολλοίς στο κράτος και στα επιδόματα του. Όχι σε μια ευρεία και ενίοτε απροσδιόριστη έννοια του κράτους, αλλά το πελατειακό ή κομματικό κράτος που άκμασε πολλές δεκαετίες, και δυστυχώς συνεχίζει να δημιουργεί μορφώματα που δεν προάγουν υποδομές διόρθωσης και αντιμετώπισης καταστροφών, βελτιώσεις υποδομών και μηχανισμούς ανάπτυξης.

Η μη αξιολογούμενη δημόσια διοίκηση από μόνη της, δεν μπορεί να προστατεύσει αφού αναλώνεται σε πολιτικές αντιπαραθέσεις, και αλληλοκατηγορίες… Ο συνδυασμός με την κλιματική κρίση, την αποδόμηση θεσμών, και τον ωχαδερφισμό των πολιτών, δημιουργεί τελικά αδιανόητες συνέπειες και καταστροφές, έκτασης και έντασης, πρωτόγνωρης!

Η δική μας Ασφαλιστική Αγορά, καλείται ακόμη μια φορά να σταθεί πραγματικός και αναγκαίος αρωγός. Περιορισμένου εύρους, αλλά υπαρκτός και ουσιαστικός. Και θα το πράξει, όπως το πράττει πάντοτε, ήσυχα, αθόρυβα και αποτελεσματικά. Αλλά δυστυχώς δεν επαρκεί.

Οι πολίτες δεν διδάσκονται να προλαμβάνουν αλλά να θεραπεύουν. Και να απλώνουν το χέρι στο «κράτος» όταν χάνουν τα πάντα. Και να αναζητούν τότε ευθύνες από δομές και υπηρεσίες, την αδιαφορία ή κακή λειτουργία των οποίων, είχαν οι ίδιοι πριν υποστηρίξει είτε με πράξεις είτε με απραξία και αδιαφορία.

Δεν βλέπουμε ότι όλα είναι αλληλένδετα και στη τελική, τα κακά γυρίζουν σε εμάς μπούμερανγκ; Και όσο τα ακραία φαινόμενα θα μας «επισκέπτονται» συχνότερα και εντονότερα, τόσο θα δυσκολεύονται οι κρατικοί μηχανισμοί να τα αντιμετωπίσουν, ιδίως αν εξακολουθούμε να τα περιμένουμε όλα από αυτές.

Οι καταστάσεις αλλάζουν ραγδαία και η προσαρμογή είναι αναγκαία για την επιβίωση. Επομένως η κατάσταση απαιτεί κοινή και συντονισμένη δράση πολιτών και πολιτείας. Μέτρα που θα λαμβάνονται και από τις 2 πλευρές για να έχουν αποτέλεσμα. Για να γίνω πιο αντιληπτός με ένα παράδειγμα, ασφαλώς πρέπει η πολιτεία να καθαρίζει τα δάση μας και τα σκουπίδια, αλλά παράλληλα πρέπει και οι πολίτες να φροντίζουν τις περιουσίες τους, να μεριμνούν και να καθαρίζουν. Αν γίνονται και τα 2, τότε μειώνονται σημαντικά οι πιθανότητες φωτιάς.

Δεν μπορούμε να περιμένουμε σαν «από μηχανής θεό» πάντοτε το κράτος να εμφανιστεί μετά από κάθε καταστροφή. Θα πρέπει αντίθετα η Πολιτεία να θεσπίσει μέτρα και κίνητρα που να προάγουν την αύξηση της ασφαλιστικής συνείδησης και την ουσιαστική προστασία. Έτσι ώστε καθένας μας, να μπορεί να ασφαλίσει κινητές και ακίνητες περιουσίες, ελαφρύνοντας τον κρατικό κορβανά από εκατομμύρια αποζημιώσεων, που στην τελική θα βγουν πάλι από τις δικές μας τσέπες ως φορολογούμενοι..!

Τέλος η Πολιτεία θα πρέπει να εστιάσει στη σωστή εκπαίδευση, που πρέπει να ξεκινήσει από τα δημοτικά, ώστε να δημιουργήσει υπεύθυνους πολίτες, που θα αντιλαμβάνονται ότι έχουν μεν δικαιώματα, αλλά έχουν και υποχρεώσεις…!

Υ.Γ. Το φετινό Καλοκαίρι, η θλίψη αλλά και η οργή μας ξεχείλισε. Θλίψη για τις ανθρώπινες ζωές που χάθηκαν, για τα ανήμπορα και τρομοκρατημένα ζώα που κάηκαν ή πνίγηκαν εγκαταλελειμμένα, για τον φυσικό δασικό και γεωργικό μας πλούτο που εξανεμίστηκε, για υποδομές δημόσιες και για τις περιουσίες χιλιάδων πολιτών που έγιναν καπνός! Οργή για όλα τα λάθη, τις παραλείψεις, τις αβλεψίες, τις αδιαφορίες και εν τέλει τις κακόβουλες ηθελημένες πράξεις που οδήγησαν ενίοτε σε τραγικά αποτελέσματα. Μια ευχή μόνο, να μάθουμε από τα λάθη μας, και να μην τα επαναλαμβάνουμε !

Από το περιοδικό ΔΙΑΣΦΑΛΙΖΩ