Παροχές, δωράκια και άλλα ευτράπελα..

Γράφει ο Χάρης Αλεξόπουλος, αντιπρόεδρος Ε.Ε.Α.Ε

Η προσπάθεια πρόσκτησης ασφαλιστηρίων συμβολαίων, στην ασφαλιστική μας αγορά είτε από ασφαλιστικές εταιρείες, είτε από ασφαλιστικούς διαμεσολαβητές, με την παροχή δώρων, κουπονιών, εκπτώσεων, υπηρεσιών, ειδικών ευεργετημάτων κ.ο.κ, έχει αρχίσει να παίρνει διαστάσεις χιονοστιβάδας.

Το φαινόμενο αυτό, δεν ήταν άγνωστο στην αγορά μας και τις προηγούμενες δεκαετίες. Απλώς έχει επιδεινωθεί καθώς εντείνεται ένας κακώς εννοούμενος ανταγωνισμός, βασισμένος στην αναζήτηση νέων – λανθασμένων κατά τη γνώμη μου – τρόπων για να κερδηθεί ένα μεγαλύτερο μερίδιο της ασφαλιστικής πίτας. Μια «πίτα» όμως που παραμένει σταθερή (κολλημένη στο 2,5% του ΑΕΠ) και μάλιστα με προβλέψεις για περαιτέρω μείωσή της..

Ο κάθε ένας από εμάς, τους επαγγελματίες ασφαλιστές, τους μικρούς αλλά ευσυνείδητους επιχειρηματίες, πασχίζει να ακολουθήσει αυστηρά όλους τους κανόνες που έχουν τεθεί τα τελευταία χρόνια (και δεν είναι λίγοι), στηρίζοντας την προσπάθεια δημιουργίας ενός ίσου και ίδιου πεδίου ανταγωνισμού, με θεσμικά, νομοθετικά και ηθικά όρια.

Και ξαφνικά έρχονται, πρωτίστως οι ασφαλιστικές εταιρείες αλλά και εταιρείες διαμεσολάβησης, και τα διαλύουν όλα. Ευτελίζοντας το προϊόν, βγάζοντας το στη διατίμηση μιας μαύρης Παρασκευής δίπλα σε αποχυμωτές, στο ράφι ενός σουπερ μάρκετ δίπλα στα απορρυπαντικά, στην αντλία ενός πρατηρίου βενζίνης μαζί με εύφλεκτες ύλες, στο συνεργείο ενός κτεο μαζί με μετρητές καυσαερίων, σε καταστήματα κινητών μαζί με αξεσουάρ θήκες με καρδούλες..

Τελικά το κάθε ασφαλιστήριο συμβόλαιο, είναι ένα προϊόν όπως τα σαπούνια, τα ψυγεία και τα κινητά, ή μια υπηρεσία με ανυπολόγιστη αξία σε δύο επίπεδα; : αυτό της πραγματικής κάλυψης ζημιών και αποζημίωσης των ασφαλισμένων, αλλά και αυτό της διασφάλισης μιας ηρεμίας στους ασφαλισμένους πολίτες, ότι δεν είναι μόνοι τους απέναντι στις συμφορές, ότι αν χρειαστεί μπορεί να έχουν ένα ουσιαστικό και μοναδικό στήριγμα, με αντάλλαγμα με ένα μικρό κόστος (σε σχέση με υψηλούς κινδύνους που καλύπτονται..) !

Δεν καταλαβαίνουν όλοι όσοι συμμετέχουν σε αυτό το «παιχνιδάκι» ότι μόνον κακό κάνουν σε μια αγορά, που η αξιοπιστία της πληγώθηκε επί δεκαετίες από ασυνείδητους επιχειρηματίες που άνοιξαν και έκλεισαν ασφαλιστικές αφήνοντας μια πικρή γεύση στην εκφορά του ονόματος ασφάλιση; Τα τελευταία χρόνια με νομοθετήματα και διατάγματα, που υποστηρίχτηκαν και από οργανωμένες αγορές όπως αυτές της Ευρωπαϊκής Ένωσης, θα μπορούσε το πρόβλημα να είχε εξαλειφτεί. Όμως αντιθέτως φουντώνει..

Ας αναλογιστούμε ποια αγορά μας ικανοποιεί. CEO’s, μέτοχοι, υπάλληλοι και διευθυντές εταιρειών ασφαλιστικών αλλά και διαμεσολάβησης, είναι όλοι συνυπεύθυνοι και τους καλούμε να αναλογιστούν τις ευθύνες τους και να σταθούν στο ύψος που επιβάλλει η έννοια της ασφάλισης, ενός από τα σπουδαιότερα και πιο ιστορικά επαγγέλματα παγκοσμίως.

*αναδημοσίευση από το περιοδικό “Διασφαλίζω”

Κάντε κλικ εδώ