Ας έχουμε ένα μέτρο σύγκρισης πριν αρχίσουμε τις προβλέψεις

Με την ειδησεογραφία να κατακλύζεται από τις δραματικές εξελίξεις του πολέμου στην Ουκρανία και το πρόβλημα με τις ενεργειακές τιμές να «σφυροκοπά» λογαριασμούς, πληροφόρηση και συζητήσεις, το οικονομικό κλίμα επιδεινώνεται. 

Έχουν αλλάξει τα δεδομένα, αλλά η οικονομία είναι πρωτίστως κλίμα, και το πρόβλημα μεγαλώνει με τις συμπεριφορές. Οι προσδοκίες και οι συμπεριφορές είναι στην πραγματικότητα οικονομικά δεδομένα, τα οποία μάλιστα οι μεγάλοι οργανισμοί, όπως είναι η ΕΕ, η ΕΚΤ και το ΔΝΤ, μετρούν όταν κάνουν τους υπολογισμούς τους για τον πληθωρισμό.

 Στην ευρωζώνη, σε αντίθεση με άλλες οικονομίες, δεν υπήρχε πρόβλημα πληθωριστικών προσδοκιών μέχρι πολύ-πολύ πρόσφατα. Τι σημαίνει πληθωριστικές προσδοκίες; Ότι θα ανεβαίνουν συνεχώς οι τιμές και δεν θα μειωθούν μετά, ακόμη κι όταν πέσουν οι χρηματιστηριακές τιμές που μας βομβαρδίζουν. Αυτό είναι πληθωριστική προσδοκία, προκαλεί με τη σειρά του έναν ολόκληρο μηχανισμό οικονομικών συμπεριφορών και πάει λέγοντας. Ή πάει στην ευχή…

 Είναι αυτονόητο ότι είναι εις βάρος μας να το προκαλούμε αυτό. Μετατρέπεται σε αυτοεκπληρούμενη προφητεία και τελικά αδειάζει τη δική μας τσέπη. Είπαμε, τα δεδομένα έχουν αλλάξει, αλλά ακόμη δεν υπάρχει η δυνατότητα για ακριβείς προβλέψεις. Γι’ αυτό και οι αναλυτές ξένων οίκων, Οργανισμοί και ελληνικές τράπεζες δημιουργούν σενάρια, γιατί δεν μπορούν ακόμη να υπολογίσουν τις επιπτώσεις.

 Η ελληνική οικονομία ξεκίνησε τη χρονιά με τη δυνατότητα να δημιουργήσει ετήσια ανάπτυξη περίπου 5% για το 2022. Τι θα χαθεί από αυτό δεν γνωρίζουμε ακόμη. Με τους πλέον αυστηρούς υπολογισμούς, η χρονιά φαίνεται ότι μπορεί να τρέξει με ρυθμούς ανάπτυξης και πάνω από 3,5%. 

Ξέρουμε πως η ασφαλιστική παραγωγή στη χώρα ήταν ανθεκτική ακόμη και κατά το 2020 της πανδημίας, όταν το ΑΕΠ μειώθηκε σοβαρά. Με άνοδο 3,5% του ΑΕΠ πού θα ήταν;

 Ας έχουμε ένα μέτρο σύγκρισης κι ας μη χάσουμε τον ορίζοντα και το κουράγιο μας.