Ένα μήνυμα της Δ. Λύχρου για τον κλάδο και τη νέα χρονιά

Συμπληρώνονται αυτές τις μέρες τρία χρόνια από την ψήφιση του Ν. 4583/18 , που άλλαξε σε πολλά την καθημερινότητα της δουλειάς μας. Δημιούργησε συνθήκες ασφάλειας στις συνεργασίες μας και συνθήκες διαφάνειας στις επαφές μας με τους πελάτες. Για πρώτη φορά υπάρχουν κανόνες που ορίζουν με απόλυτη σαφήνεια όχι μόνο τις υποχρεώσεις μας, αλλά επιτέλους και τα εμπορικά μας δικαιώματα.

Δεν μπορεί πια ο «σπουδαίος λόγος» ή το «βαρύ παράπτωμα» να προβάλλεται αυθαίρετα σαν λόγος καταγγελίας μιας σύμβασης και στην πραγματικότητα να υποκρύπτει την τιμωρία του συνεργάτη, γιατί δεν συμμορφώθηκε στις υποδείξεις των ανωτέρων στην ιεραρχία.

Είχαμε δει χαρτοφυλάκια να υφαρπάζονται και να χάνονται στα δαιδαλώδη μονοπάτια των δικτύων, χωρίς να μπορεί να έχει τον παραμικρό έλεγχο ο άνθρωπος που τα έφερε στην Εταιρεία.

Συμπληρώνονται ταυτόχρονα αυτές τις μέρες δύο χρόνια από τότε που είδαμε τις ζωές μας να αλλάζουν καθοριστικά, λόγω μίας πανδημίας που δεν έχουμε ξαναζήσει.

Τον Δεκέμβριο του 2019 δεν μπορούσε κανείς να φανταστεί ότι για μήνες ατέλειωτους η καθημερινότητά μας θα άλλαζε τόσο δραματικά. Είμαστε σε μία μόνιμη καραντίνα που μας στερεί την δυνατότητα να αφεθούμε στις αυτονόητες και αυθόρμητες κινήσεις που ορίζουν την κανονικότητα της επαφής με τους ανθρώπους γύρω μας. Φοβόμαστε να δούμε τους φίλους μας, αποφεύγουμε να βγούμε με συναδέλφους, έχουμε στερηθεί τη ζεστασιά της αγκαλιάς των αγαπημένων μας και το χειρότερο, έχουμε χάσει ανθρώπους από το περιβάλλον μας, πρόωρα και άδικα.

Σε αυτά τα σχεδόν τρία χρόνια που επαγγελματικά και ανθρώπινα άλλαξαν τα πάντα καταφέραμε σαν κλάδος να σταθούμε στα πόδια μας, αξιοποιώντας και τις δυνατότητες που μας πρόσφερε η τεχνολογία, καταφέραμε να παραμείνουμε κοντά στους πελάτες μας και μπορέσαμε να προσφέρουμε βοήθεια και λύσεις, όπου αυτό χρειάσθηκε.

Η ανατολή της Νέας Χρονιάς ευχόμαστε να μας βρει όλους υγιείς, δυνατούς και με πίστη σε ένα μέλλον, που θα μας επιτρέψει να ξανακάνουμε όνειρα, αναγκαία για όλους ! Γιατί κανείς δεν μπορεί να ζει χωρίς όνειρα. Το ξέρουμε όλοι.

*editorial στο τεύχος 44 του περιοδικού “Διασφαλίζω” της ΕΕΑΕ