Επαγγελματικά ταμεία και Ασφαλιστικές

Του Νίκου Σακελλαρίου

Η σχέση των επαγγελματικών ταμείων με τις ασφαλιστικές εταιρείες στην Ελλάδα ξεκίνησε ως σχέση «αγάπης-μίσους». Αν και οι διοικήσεις των ασφαλιστικών πίστευαν ότι θα έχουν κάποια συμμετοχή είτε σε θέματα διαχείρισης είτε σε θέματα πωλήσεων προϊόντων, εντούτοις, το ασαφές (αρχικά) θεσμικό πλαίσιο έκανε τα επαγγελματικά ταμεία ανταγωνιστικά των μεγάλων ομαδικών ασφαλιστηρίων. Από τη στιγμή που ο Νόμος επέτρεπε την ύπαρξη τουλάχιστον 100 εργαζομένων-ασφαλισμένων για την ίδρυση ταμείων, οι ασφαλιστικές θεωρούσαν ότι ήταν συμφερότερο για αυτές να προχωρήσουν σε ομαδικά ασφαλιστήρια αντί να προχωρούν σε ιδρύσεις ή συμμετοχές σε μικρά επαγγελματικά ταμεία.

Από τις εξελίξεις είναι σαφές πλέον ότι:

• Οι ασφαλιστικές έχουν τη δυνατότητα να ασχοληθούν με τα επαγγελματικά ταμεία, αλλά δεν το κάνουν γιατί προφανέστατα ούτε τις συμφέρει ούτε διαθέτουν τον μακροχρόνιο σχεδιασμό.
• Τα επαγγελματικά ταμεία είναι ανταγωνιστικά των ασφαλιστικών.
• Σε λογιστικό επίπεδο, την περιουσία των ομαδικών συμβολαίων την ενσωματώνουν οι εταιρείες στον ισολογισμό, ενώ των επαγγελματικών ταμείων την περνούν ως λογαριασμό τάξεως.
• Οι ασφαλιστικές και οι επενδυτικές θυγατρικές τους θα μπορούσαν να διαχειριστούν τα κεφάλαια ΤΕΑ.
• Υπάρχει πρόβλημα με τον Κανονισμό Δεοντολογίας, ο οποίος δεν επιτρέπει την ίδια εταιρεία να διαχειρίζεται εισφορές και παροχές.
• Τα ΤΕΑ έχουν συγκεκριμένο επενδυτικό-αποταμιευτικό χαρακτήρα. Δεν διαχειρίζονται κίνδυνο. Οι ασφαλιστικές διαχειρίζονται κίνδυνο. Υπάρχει διαφορά στους στόχους και τις κινήσεις.