της Ελενας Ερμείδου
Αρχές του έτους λέγαμε πως ο προσανατολισμός της οικονομίας ήταν θετικός, έχοντας αφήσει πίσω μας μία εκλογική αναμέτρηση και τα κακώς κείμενα. Οι συνθήκες είχαν δημιουργηθεί για να αυξηθεί το διαθέσιμο εισόδημα και μέρος αυτού να κατευθυνθεί στην ιδιωτική ασφάλιση.
Σήμερα, αφήνοντας πίσω μας μία πανδημία, παρόμοια με αυτή του 1968 και του 1957 με εκατομμύρια νεκρούς κυρίως με υποκείμενα νοσήματα, άρα όχι πρωτόγνωρη όπως καθιερώθηκε να λέγεται, η ανοδική τάση προς την ιδιωτική κατανάλωση και την ασφάλιση ανακόπτεται. Η διαφορά του τότε με το τώρα ήταν ότι οι κυβερνήσεις του κόσμου δεν κατέβασαν ρολά και κεντρικούς διακόπτες. Τα σοβαρά προβλήματα δεν έμειναν στην αφάνεια.
Επί των ημερών του Covid-19, oι δύο μοχλοί που οδηγούν στην αύξηση της κατανάλωσης: το διαθέσιμο εισόδημα και η ψυχολογία, βραχυκύκλωσαν.
Οι κυβερνήσεις με το που μπήκε το λουκέτο στην παγκόσμια οικονομία άρχισαν τα πακέτα στήριξης, χρηματοδοτήσεις και πόσα άλλα εργαλεία θα ετοιμάζονται για να πάρει μπρος η οικονομία. Στις 17 Απριλίου το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο έδωσε το πράσινο φως για πρόσθετα κονδύλια 3 δισεκατομμύρια στην υγεία. Το ΕΣΠΑ ανατρέπεται για το 2020, τα κονδύλια που θα εγκρίνονται θα είναι για την αντιμετώπιση του κορωνοϊού.
Αύριο που θα ανοίξει η πόρτα εξόδου προς την ζωή, η πραγματικότητα θα είναι διαφορετική, και ας παραμένουν οι διευκολύνσεις. Συσσωρευμένες οφειλές προς τα δημόσια ταμεία, προς τις τράπεζες, διάφορες άλλες υποχρεώσεις συν το πρόσθετο βάρος του κορωνοϊού. Συν ό,τι άλλο προβάλλεται ως καλή πρακτική που θα πρέπει να ξεπληρωθεί.
Ψαλιδίζεται το διαθέσιμο εισόδημα, ψαλιδίζονται οι προσδοκίες. Ετσι πάει, αν κόψεις από έναν, μετά από άλλον έναν, το χτύπημα το κατευθύνεις προς τα πάνω σου.
Πώς θα γίνει η αντεπίθεση τώρα; Πώς θα πωλήσουν με άλλα λόγια οι ασφαλιστικές και η διαμεσολάβηση;
Πράξη ή απραξία;
Ότι προτάσσεται ως τέλειο στην πράξη αποτελεί συλλογή λαμπικαρισμένων λαθών. Αυτοί που παρουσιάζονται ως τέλειοι συνήθως έχουν τις λιγότερες απαιτήσεις από τον εαυτό τους. Το έχουμε πολλές φορές δει το έργο. Αρα τι γίνεται από εδώ και πέρα;
Κάντε σχήματα συνεργασίας απλά και λειτουργικά, σχήματα που θα επαρκούν να καλύψουν τα διοικητικά έξοδα, τα εποπτικά κόστη συμμόρφωσης. Επιχειρήσεις του ενός ατόμου ή τα μικρά επιχειρηματικά σχήματα δεν θα βαστάξουν στον ανταγωνισμό. Μην ξεχνάτε ότι ο σφιχτός προϋπολογισμός, όσο και αν η διοίκηση είναι συνετή, δεν αφήνει περιθώρια ανάπτυξης και προόδου.
Ειδικά στις ασφαλίσεις Ζωής και Υγείας οι οικονομίες κλίμακας παίζουν καταλυτικό ρόλο, καθώς τα περιθώρια κέρδους δεν είναι υψηλά. Στα επενδυτικά υπάρχει μία αμοιβή διαχείρισης και που καλύπτει κυρίως τα έξοδα διοίκησης, ενώ στην υγεία το κόστος δεν πρέπει να ξεφύγει.
Η ψηφιοποίηση ακούγεται – λέγεται – επαναλαμβάνεται, analytics, blockchain, cloud κτλ, κτλ, ωστόσο στα παραδοσιακά μοντέλα δουλεύουν οι ασφαλιστικές. Να δοθεί βάση στις ανάγκες του πελάτη. Η ικανοποίηση του πελάτη δεν έρχεται μέσα από την παραγωγή ολοένα πιο πολύπλοκων αντικειμένων.
Οι ασφαλιστικές επειδή διαφημίζουν συνεχώς τα επιτεύγματα της τεχνολογικής προόδου θα πρέπει να προσέξουν πως αυτά αφορούν κυρίως εξωτερική βελτίωση. Δεν θα πρέπει να απομακρυνθούν από τις διεργασίες των εσωτερικών βελτιώσεων.
Το στοίχημα είναι να κερδηθεί ο χαμένος χρόνος από τον κορωνοϊό και να καλυφθούν οι προσδοκίες των πελατών τους. Και ας μην ξεχνάμε για την πώληση, τα κανάλια διανομής πρέπει να λειτουργήσουν σωστά, να αξιοποιηθούν τα προσωπικά δεδομένα και συνάμα να προστατευθούν.