Αποζημίωση για δολιοφθορά, το θύμα και ο θύτης

Ας το πούμε και αυτό. Πολλά έχουν αρχίσει και ακούγονται στην αγορά. Οτι και καλά επιχειρήσεις έχουν εγείρει αξιώσεις για χρυσές αποζημιώσεις για ζημιές περιουσίας. Πρωταγωνιστικό ρόλο στις ζημιές έχει η φωτιά και ξέρετε μία καταστροφή από φωτιά μπορεί να προκαλέσει ΕΥΚΟΛΑ ολοσχερή ζημιά.

Σκεφτείτε τώρα να συμβεί κάτι τέτοιο σε ένα καινούργιο ξενοδοχείο και να καταστραφούν από φωτιά δύο τρείς όροφοι. Τι κεφάλαια θα έχει να πάρει ο ασφαλισμένος για να ξαναχτίσει την επιχείρηση του. Αν είναι ασφαλισμένος για αυτά, τα δικαιούνται δίχως άλλο. Αν, δεν είναι δεν τα δικαιούνται. Αν όμως είναι ασφαλισμένος και η ζημιά είναι εικονική, εσείς κύριοι από τις ασφαλιστικές, τι δικαιούστε να πράξετε;

Τα δίνετε τα λεφτά και τα φορτώνετε μετά σε ασφαλισμένους που δεν χρωστάν, τα βρίσκετε κάπου στην μέση και οδηγείτε το ‘θύμα’ σε συμβιβασμό, ή οδηγείτε το ‘θύμα’ στο δικαστήριο,  φέρνοντας το αντιμέτωπο με την αλήθεια;  Και εδώ, φτάσαμε στο σημείο να ψάχνουμε να ξεκαθαρίσουμε τους ρόλους, ποιος είναι το θύμα, και ποιος ο θύτης.

Καλές οι ισορροπίες και πρέπει να τις κρατάμε, αλλά για να συνεχίσουμε να έχουμε, να πηγαίνουμε μπρος και να μας εμπιστεύονται, πρέπει και να προσέχουμε περισσότερο. Γιατί θα πρέπει να χαριζόμαστε τόσο για να κρατήσουμε ισορροπίες και να μην μας βγει το ‘κακό όνομα’ ότι δεν αποζημιώνουμε;  Μα το κάλό όνομα δεν διατηρείτε έτσι! Εχετε ανάγκη από τέτοιους πελάτες ή συνεργάτες ; για να δείξετε τι; ότι έχετε όγκο παραγωγής, ή ότι δώσατε τόσες αποζημιώσεις, για κράχτες; Μα τι να τους κάνεις τους κράχτες, ξεπερασμένες μεθοδεύσεις είναι.

Αλλωστε τις ακραίες στάσεις δεν τις διαδέχονται μετρασμένες στάσεις, αλλά στάσεις αντίθετα ακραίες. Η ισορροπία λοιπόν εδώ είναι να βρεθει το ακριβές μέτρο, το οποίο στην περίπτωση μας το ορίζουν οι underwriters και οι πραγματογνώμονες και ο ΕΥΡΥΣ ΟΡΙΖΟΝΤΑΣ, αν έχουμε.