Ασφάλειες από το σπίτι με εγγυημένη επιτυχία

της Ελενας Ερμείδου

Ότι έχει να κάνει με μία ασφαλιστική επιχείρηση ή και άλλη επιχείρηση γίνεται και από το σπίτι. Από το σπίτι γλυτώνουμε χρόνο μετακίνησης, αξιοποιούμε τον χρόνο μας καλύτερα, ακούμε τους πελάτες μας καλύτερα, έχουμε στην διάθεση μας δεκάδες ηλεκτρονικά εργαλεία που αγοράζουμε, έχουμε υπερσύγχρονες τηλεφωνικές συσκευές με όλα τα αξεσουάρ διακοσμημένες, αγοράζουμε ταχύτητες τελευταίας τεχνολογίας για να μην ολιγωρούμε, έχουμε πρόσβαση στους σέρβερς της εταιρείας, στο νέφος, το σπίτι μας τείνει να είναι διασυνδεδεμένο με εξοπλισμό τελευταίας τεχνολογίας.

Τι άλλο χρειαζόμαστε για να πωλήσουμε ασφάλειες από το σπίτι με εγγύηση;  Τίποτα άλλο βάσει αυτών που συντάσσουν τις μελέτες για την τηλέ-εργασία και που αυτών που τις προωθούν.

Γιατί όμως με όποιον μιλάμε μας λέει ότι δουλειά δεν γίνεται ούτε με την τηλε-εργασία, ούτε από το σπίτι. Τι έγινε δεν είναι κανείς τους εσωστρεφής, ή ακόμα και αυτοί διακρίνουν ότι η τηλέ-εργασία επιβαρύνει, προσθέτει υποχρεώσεις και βλάπτει την ψυχολογία των ανθρώπων.

Ο άνθρωπος έτσι και ο ασφαλιστής που καλείται να λύσει προβλήματα χρειάζεται να εργάζεται σε έναν φυσικό κόσμο, να ασκείται σε ένα φυσικό περιβάλλον, και να απολαμβάνει τον ελεύθερο χρόνο του σε ένα φυσικό περιβάλλον.  Η ρουτίνα είναι διαφορετική από την μονοτονία. Ερευνα του Γερμανικού Ινστιτούτου Οικονομικών και Εργασίας ΙΖΑ διαπιστώνει ότι η ρουτίνα βοηθά στην αυτοπειθαρχία, εξοικονομεί  πόρους και επιτρέπει θετικές παρεκκλίσεις. Αντίθετα η μονοτονία δηλαδή η παραμονή στο σπίτι έχει το αντίθετο ακριβώς αποτέλεσμα. Αυτό που προωθείτε ως μοντέλο για εξοικονόμηση χρόνου εργασίας, οδηγεί σε σπατάλη χρόνου εργασίας λόγω αδράνειας. Η αδράνεια αυτή έχει συνέπειες που δεν είναι της παρούσης να τις αριθμήσουμε.

H οικογένεια λέει η μελέτη παραλύει την πρωτοπόρο σκέψη, ή άλλοι αντιπερισπασμοί που κυριαρχούν στο σπίτι. Στο σπίτι επίσης είναι εύκολο να είσαι αναβλητικός. Γι α να θυμηθούμε την εικόνα της περασμένης Παρασκευής στην Αθήνα; Κανείς δεν δούλευε, όλοι έξω και μάλιστα ακούσαμε για να αγοράσουν πιζάμες!  Σκεφτείτε να φτάνει 12μμ και στις 12.10 έχει τελεδιάσκεψη. Αν δεν είναι αυτό αναβλητικότητα και απουτυχία διαχείρισης χρόνου, τι άλλο είναι τότε;

Ένα άλλο κακό, οι άνθρωποι που δουλεύουν μόνοι στο σπίτι, έχουν την τάση να πιστεύουν ότι μπορεί να τα κάνουν όλα μόνοι. Μύρια κακού πολλά έπονται.

Μπορείτε να ελέγξετε, να επιτηρήσετε τους συνεργάτες σας, τους υπαλλήλους σας, την συνολική κίνηση του γραφείου;  Για τι είδους μάνατζμεντ μιλάμε τώρα; Ολιστικής διαχείρισης ή ολιστικής απουσίας πραγματικής επιτήρησης;

Σκέφτομαι ότι κανείς δεν θα πρέπει να επαναπαυτεί κανείς, για να μην ορθωθούν περισσότερα εμπόδια μπροστά μας αύριο. Η εργασία από το σπίτι είναι λύση έκτακτης ανάγκης. Επικοινωνία, πώληση, ότι έχει να κάνει με ιδέες δεν έχουν επιτυχία μέσω βιντεοκλήσεων. Η απαράλλακτη καθημερινότητα μπλοκάρει κάθε δημιουργική ιδέα.

Και να θυμίσω για άλλη μία φορά την μελέτη που παρουσίασε ο Γερμανικός κολοσσός, η Allianz για την τηλεεργασία. «Καταιγισμός ιδεών με την τηλεεργασία δεν μπορεί να υπάρξει». Κάτι ξέρουν καλύτερα.