Το φλέγον ζήτημα της αγοράς και ο ρόλος του κράτους

της Ελενας Ερμείδου

Τα μεγέθη είναι πολύ μεγάλα για να εστιάσουμε στην ατομική ασφάλιση. Χρειάζεται να αυξηθεί η ασφαλιστική βάση για να σχεδιαστούν καλύψεις, να τιμολογηθούν σωστά ώστε σε περίπτωση που επέλθει το συμβάν να μπορούν οι ασφαλιστικές να καταβάλουν το ασφάλισμα που υποχρεούνται. Και μιλάμε για την περίπτωση της πανδημίας με αφορμή τον κορωνοϊο.  Με άλλα λόγια η πανδημία δύνανται να καλυφθεί, χρειάζεται τρόπος.

Ο τρόπος έχει να κάνει με το κράτος και την δημιουργία ενός σχήματος, μίας κοινοπραξίας όπου θα δημιουργηθεί ένα pool  ιδιωτικών ασφαλιστικών με το κράτος να αναλαμβάνει ρόλο αντασφαλιστή για την κάλυψη μεγάλων κινδύνων.

Είναι τα λεγόμενα ΣΔΙΤ, συμπράξεις μεταξύ δημοσίου και ιδιωτικού τομέα για την αντιμετώπιση των κινδύνων.  Θεωρητικά η κυβέρνηση δηλώνει σύμφωνη με την ιδέα,  μένει να έλθει σε συμφωνία και να το υλοποιήσει.

Δεν είναι η πρώτη φορά που γράφεται και προτείνεται αυτό.  Εφαρμόζεται σε άλλα κράτη σε περιπτώσεις κάλυψης μεγάλων κινδύνων όπου χρειάζεται διευρυμένη ασφαλιστική βάση.  Η δε, Ευρωπαϊκή Επιτροπή, ο ΟΟΣΑ, η Παγκόσμια Τράπεζα συστήνουν την δημιουργία εργαλείων για την διαχείριση των μεγάλων κινδύνων.

Και όπως γίνεται κάθε φορά στην Ελλάδα, μετά από ένα μεγάλο καταστροφικό γεγονός, ξεκινάμε τις συζητήσεις για την απόδοση ευθυνών και λύσεων. Συνήθως μένουμε στις συζητήσεις περί ευθυνών, χωρίς να αποδώσουμε ευθύνες.

Λόγω κορωνοϊού, το θέμα των ΣΔΙΤ επανήλθε στην Ελλάδα. Είναι όμως αυτή την φορά και ένα θέμα που συζητά η διεθνής κοινότητα προκειμένου να βρεθούν καλύψεις έναντι μίας μεγάλης πανδημίας.

Η Ενωση Ασφαλιστικών Εταιρειών Ελλάδος βρίσκεται ήδη σε συζητήσεις με την Πολιτεία και τους λοιπούς αρμοδίους φορείς παραθέτοντας προτάσεις για την θέσπιση των ΣΔΙΤ και για την παροχή κινήτρων .

Οι κυβερνήσεις μπορεί να λειτουργούν ως αντασφαλιστές αναλαμβάνοντας κινδύνους πάνω από ένα ορισμένο επίπεδο ζημίας λόγω καταστροφών. Η κυβέρνηση έτσι επιμερίζει τον κίνδυνο αλλά και να διοικεί για παράδειγμα σε ό,τι αφορά την είσπραξη των ασφαλίστρων, και την διαχείριση των απαιτήσεων. Το δημόσιο αναλαμβάνει υψηλότερα επίπεδα κινδύνου, ενώ η ιδιωτική ασφάλιση αναλαμβάνει χαμηλότερους κινδύνους.

Η πανδημία είναι ένας μεγάλος κίνδυνος και δεν περιορίζεται σε μία γεωγραφική περιοχή. Απλώνεται σε όλα τα μήκη και πλάτη.

Η γνώση υπάρχει, η εμπειρία επίσης, τα παραδείγματα πολλά από τα άλλα κράτη.

Ας μην αλλάξουμε κεφάλαιο με κάτι άλλο πριν καταλήξουμε κάπου.