Πόσα απίδια πιάνει ο σάκος των ασφαλιστών

Καλύτερα να κρατάς μεγάλο σάκο ή μικρό ρώτησε την αγορά ο Ανασφάλιστος; Το πιο πρακτικό στην περίπτωση της ασφαλιστικής αγοράς στην Ελλάδα είναι να κρατήσεις τον σάκο αφού καλλιεργήσεις τα απίδια.

Πριν περίπου 10 ημέρες διοργανώθηκε ημερίδα από την ΕΑΕΕ για την κλιματική αλλαγή. Θα μπορούσαμε να την ονομάσουμε και ως μία ημερίδα γνωριμίας με τα θέματα του κλάδου περιουσίας και των νέων κινδύνων που απειλούν το περιβάλλον και την περιουσία. Η αίθουσα ήταν γεμάτη. Πόσες, όμως από τις ασφαλιστικές που βρίσκονται στην Ελλάδα και δηλώνουν ότι είναι έτοιμες να καλύψουν κινδύνους από φυσικές καταστροφές ήταν εκεί να ακούσουν;

Μήπως το θεωρούν όνειρο θερινής νυκτός το θέμα των φυσικών καταστροφών; Γιατί (και δεν θα πούμε το συνηθισμένο κακά τα ψέματα) η αλήθεια είναι μία ότι στην Ελλάδα ελάχιστες προετοιμασίες έχουν γίνει έναντι της διαχείρισης κινδύνων από φυσικές καταστροφές. Δεν μπορούμε καν να αμφισβητήσουμε την κολοσσιαία αντασφαλιστική την Munich Re που βγαίνει και δηλώνει σε μελέτες της ότι πολύ λίγα πράγματα έχουν γίνει πάνω σε θέματα κινδύνων και αντιμετώπισης της κλιματικής αλλαγής. Διαχωρίζει τους κινδύνους, σε πλημμύρες, καταιγίδες, σεισμούς, πυρκαγιές, τυφώνες, ξηρασίας, κτλ, έχει συνεργαστεί με Ενωσεις Ασφαλιστικών Εταιρειών στην Ευρώπη όπως είναι η GDV, με άλλους φορείς, ιδρύματα, μηχανικούς και εφιστά την προσοχή όλων με επιχειρήματα, τονίζοντας ότι δεν υπάρχουν έναντι φυσικών καταστροφών στα μέτρα και στις σημερινές ανάγκες των καταναλωτών.

Εδώ έχουμε καλύψεις για φυσικές καταστροφές, τι κίνδυνοι ασφαλίζονται όμως και με τις εξαιρέσεις. Δεν είναι λίγοι οι επιχειρηματίες που διαμαρτύρονται λέγοντας ότι δεν μπορούν να πάρουν καλύψεις για φυσικές καταστροφές.

Και βγει τότε κάποιος ασφαλιστής να πει ότι δεν ασφαλίζονται κάποια σπίτια γιατί αλλάζει το κλίμα, δεν υπάρχουν υπάρχου μελέτες εδάφους για τα φορτία που μεταφέρονται, δεν υπάρχουν μελέτες για σεισμούς, για πλημμύρες μέτρα προστασίας, για καταιγίδες και πάει λέγοντας. Αφού αυτή είναι Ελλάδα και αυτές είναι οι ελληνικές επιχειρήσεις. Μακάρι να ήταν διαφορετικές και είθε στο μέλλον κάτι να αλλάξει.

Μέχρι τότε όμως αυτοί που θέλουν να ασφαλιστούν τι μπορούν να κάνουν; Και στο Μάτι πόσοι σύμφωνα με τις αρχές του underwriting μπορούσαν ή να το πούμε επακριβώς, ‘πόσα σπίτια είχαν την ικανότητα να ασφαλιστούν’;

Επίσης όταν μιλάμε για μέτρα πρόληψης, ας κατανοήσουμε ότι μέτρα πρόληψης δεν λαμβάνονται μέσα από γκατζετάκια και μπόνους. Θέλουν πολύ δουλειά και για χρόνια.

Πόσα λοιπόν απίδια μπορεί να πιάσει σάκος λοιπόν;