Πόσοι ασφαλιστές ξέρουν να πωλούν

Στους κύκλους της ασφαλιστικής αγοράς επικρατεί αισιοδοξία και απαισιοδοξία. Αισιοδοξία γιατί οι καιροί που ζούμε ζητούν εξασφάλιση και απαισιοδοξία γιατί ο κόσμος στην Ελλάδα δεν έχει ασφαλιστική συνείδηση. Οι ευθύνες επιρρίπτονται πάντα στην οικονομία της χώρας και στον κόσμο. Ισχύει!

Πόσοι έχουν αναρωτηθεί, αλλά και στην συνέχεια ασχοληθεί με την έννοια της πραγματικής πώλησης;  Παλαιότερα καθόλου, σήμερα λίγοι. Στο μέλλον ας ελπίσουμε ότι από πλευράς διαμεσολάβησης θα αυξηθεί, αλλά και από πλευράς ασφαλιστικών εταιρειών.

Πόσοι πωλητές πάνε στο πελάτη για να δείξουν ότι είναι δυνατοί, κατέχουν τα πάντα, είναι οι μοναδικοί; Πόσοι δίνουν υποσχέσεις που δεν μπορούν να υλοποιήσουν; Κυρίως πόσοι γνωρίζουν άριστα το αντικείμενο ενασχόλησης τους; 

Το βασικό είναι να γνωρίζεις για να πωλήσεις, γιατί αν δεν γνωρίζεις πουλάς μία, πουλάς δύο, και κάπου εκεί σταματάς.  Ετσι πέφτουν και οι δείκτες διατηρησιμότητας και η παραγωγή παρά τα αισιόδοξα μηνύματα μένει στάσιμη.

Πόσοι έχουν καταφέρει να διατηρήσουν τις παραγωγές τους;  και να καταφέρουν τον πελάτη τους να μην ακυρώσει για παράδειγμα ένα συμβόλαιο υγείας το οποίο μπορεί να του φαίνεται την επόμενη χρονιά ή μετά από δύο – τρία χρόνια, ακριβό;

Θέλει σαφώς χρήμα. Θέλει όμως και γνώση και τεχνική και υπευθυνότητα. Αυτά μαθαίνονται, αρκεί να θέλεις.

Α.. και κάτι άλλο, θέλει και μακροχρόνιο σχεδιασμό από όλους τους συμβαλλόμενους και στόχους.