Χωρίς συγγνώμη

του Ιωάννη Βοτσαρίδη, Διευθύνων Σύμβουλος Interlife

Πριν από μερικούς μήνες είχε δημοσιευθεί στα “ψιλά” των ΜΜΕ μια είδηση από τα “Διεθνή”:

Μια ιαπωνική Εταιρία σιδηροδρόμων αναγκάστηκε να ζητήσει συγγνώμη από το επιβατικό κοινό, όταν ένα από τα τρένα της έφυγε από το Σταθμό  Notogawa ένα λεπτό νωρίτερα από την προβλεπόμενη ώρα αναχώρησης. Η Εταιρία (West Japan Railways –W.J.R.) εξέδωσε απολογητική ανακοίνωση, διότι “ ένα από τα τρένα της αναχώρησε κατά λάθος στις 7.11’ πμ αντί τις 7.12’ πμ όπως ήταν προγραμματισμένο”.  Ωστόσο, υπήρχαν επιβάτες που έχασαν τη διαδρομή τους και υπέβαλαν επίσημες καταγγελίες, αναγκάζοντας τη W.J.R. να ζητήσει συγγνώμη για τη “μεγάλη στεναχώρια” που προκάλεσε στους πελάτες της.

Συγγνώμη όμως ζήτησε και μια άλλη ιαπωνική σιδηροδρομική Εταιρία όταν ένα τρένο της έφυγε από το Σταθμό 25 δευτερόλεπτα  (!) νωρίτερα, χαρακτηρίζοντας το περιστατικό ως πραγματικά “αδικαιολόγητο”. Αλλά και την προηγούμενη χρονιά είχε καταγραφεί περιστατικό με την Εταιρία Σιδηροδρόμων Tsucubo Express, που είχε ζητήσει συγγνώμη για ένα τρένο της που  αναχώρησε από το Σταθμό του Τόκυο 20 δευτερόλεπτα νωρίτερα από τον προγραμματισμό του.

Μπορεί τα παραπάνω περιστατικά να φαίνονται απίστευτα και να προσλαμβάνουν γραφικό ή ανεκδοτολογικό χαρακτήρα για το μέσο Έλληνα – που έχει πλέον εθιστεί στη μη κανονικότητα.

Ωστόσο, είναι η λέξη “συγγνώμη” που πρέπει να μας προβληματίσει.

Διότι στην Ελλάδα κανείς δε ζητά ποτέ συγγνώμη. Και πολύ περισσότερο,  το πολιτικό προσωπικό της χώρας, που οφείλει πολλές συγγνώμες διαχρονικά:

• Για την – πέραν κάθε ανθρώπινης λογικής – Γραφειοκρατία που πνίγει κάθε επενδυτική προσπάθεια και ταλαιπωρεί καθημερινά εκατομμύρια έλληνες πολίτες.
• Για τις απαράδεκτες καθυστερήσεις στη Δικαιοσύνη που καταστρέφουν περιουσίες και Επιχειρήσεις
• Για τη μοναδική ελληνική πατέντα “Δημόσιο είμαι και πληρώνω όποτε θέλω” με τις τεράστιες οφειλές του Κράτους προς Ιδιώτες, Εταιρίες και Οργανισμούς
• Για τον Πρωταθλητισμό στους Φόρους και τις Εισφορές, που τσακίζουν Επιχειρηματικότητα και Μεσαία Τάξη.
• Για την έκρηξη της Ανομίας και το “Άσυλο της Παρανομίας”

Και τόσες πολλές άλλες “συγγνώμες” για την ασυνέπεια, την ανευθυνότητα και, εν τέλει, την εχθρικότητα του Κράτους προς τον Πολίτη.

Αλλά, μάλλον ζητάμε δύσκολα…

Πιο εύκολο θα ήταν να ζητούσαμε κι άλλα Επιδόματα, κι άλλες Παροχές, κι άλλα Κοινωνικά Μερίσματα.

Αυτά η Πολιτεία τα δίνει πιο πρόθυμα από μια “συγγνώμη”…

Χωρίς συγγνώμες, λοιπόν , ας ελπίσουμε η νέα χρονιά που έρχεται να φέρει τη χώρα μας ένα βήμα μπροστά, πιο κοντά στην Ανάπτυξη. Ένα βήμα πιο κοντά στην Κανονικότητα. Ένα βήμα πιο κοντά σε ένα Κράτος που σέβεται τον πολίτη.