Αυτός είναι ο μεγαλύτερος πελάτης των Ασφαλιστικών

Το να μην λέμε τα πράγματα με το όνομα τους, εγκαίρως, αποτελεί έναν σημαντικό παράγοντα στρες και ασάφειας για τους γύρω μας, καθώς δημιουργεί πληθώρα ερμηνειών που καταλήγουν εναντίον μας. 

Πώς το ακούτε και, πώς το ερμηνεύετε Εσείς, όταν ένα πολύ γνωστό όνομα, για παράδειγμα από την κοινότητα του επιχερείν, ή κρατικοί λειτουργοί, εκπρόσωπποι πολιτικών κομμάτων τονίζουν σε εκδηλώσεις:  “Εγώ είμαι πολύ μεγάλος πελάτης των ασφαλιστικών, έχω ασφαλίσει ότι έχω, πρόσωπα, περιουσία, ευθύνες, τα πάντα σε εσάς”; Πω, πω λες, τι είμαι εγώ!

Αρχικά, ακούγεται πολύ υπεύθυνο. Ακούγεται επίσης και κολακευτικό, αν τα λόγια αυτά προέρχονται από κρατικό λειτουργό. Και, άλλες ερμηνείες μπορείτε να δώσετε, μάλιστα όταν στην χώρα αυτή στα έδρανα της Βουλής κρατά ακόμα καλά η αντιπαράθεση, μεταξύ των πολιτικών κομμάτων για την λειτουργία της ιδιωτικής ασφάλισης και τις συμπράξεις μεταξύ κράτους και ιδιωτών. Διαφωνίες για να φτιάξεις εχθρούς, συγκρούσεις, λόγια για να κάνεις σχέσεις, αλλά χωρίς σχέδιο και έργο. 

Οι άνθρωποι της ιδιωτικής ασφάλισης περνάνε πολύ χρόνο διορθώνοντας λάθη, επιδίδονται σε συγκρίσεις, αποζητούν να επιβεβαιώνουν τον ρόλο τους. Κάποιες φορές, αν παρατηρήσει κανείς, οι συγκρίσεις κρύβουν και μία υπεροψία, την υπεροψία εκείνου που κατέχει την αλήθεια, αλλά αυτή η υπεροψία κρύβει και μία ανασφάλεια. Την ανασφάλεια για το μέλλον, πώς θα πορευτούμε και αν τα σχέδια μας θα γίνουν πραγματικότητα.

Δεδομένου ότι η η ζωή τρέχει μπροστά, είναι ωφελιμότερο να χτίζει κανείς αυτό που θα υπάρξει, παρά να αναλύει αυτό που δεν υπήρξε. Είτε γυρνάμε το κεφάλι μας προς το παρελθόν, είτε στρέφουμε την προσοχή μας σε αυτό που έχουμε μπροστά μας. Τα λάθη του παρελθόντος αφού δεν πρόκειται να αλλάξουν, έχουν χρησιμότητα;

Μήπως αυτό βοηθά ;

Οι πολιτικοί μαζεύουν οπαδούς, οι άρχοντες μαζεύουν αυλικούς, οι τεμπέληδες μαζεύουν σχέσεις, οι φιλήδονοι μαζεύουν συντρόφους, μόνο τα ενάρετα άτομα έχουν φίλους.

Η ιδιωτική ασφάλιση έχει ρόλο και χρόνο ακόμα να χτίσει αυτό που μπορεί να υπάρξει, με σχέδιο, χωρίς αναφορές και συγκρίσεις, και χωρίς να αναλύει αυτό που δεν υπήρξε ποτέ στο παρελθόν. Η επιχειρηματικότητα δεν χρειάζεται οπαδούς, παρά μόνο σχέδιο, είτε αυτό προέρχεται από τον ιδιωτικό τομέα είτε από το δημόσιο.