Η ιδιωτική ασφάλιση και το κράτος

του Αθανάσιου Συριανού*

Οι επιχειρήσεις αντιμετωπίζουν πολυάριθμους κινδύνους, που μπορούν να έχουν σοβαρές επιπτώσεις στην παραγωγικότητα, στην απασχόληση και στο περιβάλλον. 

Όλοι γίναμε κοινωνοί του μεγέθους των φυσικών καταστροφών στις επιχειρήσεις της Θεσσαλίας. Οι ζημιές είναι τεράστιες, μηχανήματα, γραμμές παραγωγής, αποθέματα και προϊόντα, έτοιμα προς παράδοση, καταστράφηκαν, εργαζόμενοι έχασαν εισοδήματα και πολλές υποδομές είναι άγνωστο πότε θα επανέλθουν σε επίπεδο ασφαλές για χρήση. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, δεν πρέπει να ξεχνάμε υπογεγραμμένα συμβόλαια παράδοσης, ρήτρες και διαφυγόντα κέρδη.

Στο προσκήνιο επανέρχεται η συζήτηση για την υποχρεωτική ασφάλιση όλων των περιουσιών από φυσικές καταστροφές. Από την 1η Ιανουαρίου 2024 καθίσταται υποχρεωτική η ιδιωτική ασφάλιση για όλες τις επιχειρήσεις με ετήσιο κύκλο εργασιών άνω των 2 εκατ. ευρώ, οι οποίες δεν θα αποζημιώνονται, πλέον, από το κράτος για τις απώλειες από φυσικές καταστροφές. Η ασφάλιση θα πρέπει να καλύπτει πλημμύρα, σεισμό και πυρκαγιά και θα αφορά το κτήριο, τα μηχανήματα, τον εξοπλισμό και τα αποθέματα.

Σε αυτό το ζήτημα υπάρχουν δύο σημεία που πρέπει να ισορροπήσουν ως προς τη συμμετοχή του καθενός σε θέματα ασφάλισης: η ιδιωτική ασφάλιση και το κράτος.

Η ιδιωτική ασφάλιση μπορεί να βοηθήσει τις βιομηχανίες να αντιμετωπίσουν τις οικονομικές απώλειες που προκαλούνται από φυσικές καταστροφές, εξασφαλίζοντας τη συνέχιση της λειτουργίας τους, την αποφυγή μαζικών απολύσεων και τη διατήρηση της παραγωγικής αλυσίδας. Μπορεί να προσφέρει την απαραίτητη οικονομική ασφάλεια στους εργαζόμενους και τις οικογένειές τους σε περίπτωση ατυχημάτων. Η προστασία των επιχειρήσεων από οποιασδήποτε φύσης καταστροφή έχει άμεση επίδραση στη σταθερότητα της οικονομίας και την περαιτέρω ανάπτυξή της. 

Ταυτόχρονα, η ιδιωτική ασφάλιση μπορεί να συμβάλει στη μείωση των δημοσίων δαπανών που απαιτούνται για την αποκατάσταση μετά από φυσικές καταστροφές, επιτρέποντας στο κράτος να επενδύει περισσότερους πόρους σε άλλους τομείς, όπως η υγεία, η εκπαίδευση, η ασφάλεια και η ανάπτυξη υποδομών. 

Στον αντίποδα, το κράτος πρέπει να έχει την ευθύνη του ευρύτερου προγραμματισμού και, κατά συνέπεια, την ευθύνη της χρηματοδότησης ενός προτύπου ανάπτυξης, ειδικότερα, σύγχρονων υποδομών, που θα είναι περισσότερο ανθεκτικές στις φυσικές καταστροφές. Το κράτος οφείλει να διατηρεί έναν ενεργό ρόλο στην παροχή υπηρεσιών υγείας, ασφάλισης υγείας και προστασίας του περιβάλλοντος. Σε καμία περίπτωση, ο ρόλος της ιδιωτικής ασφάλισης δεν πρέπει να οδηγήσει σε μείωση του ρόλου των κρατικών παρεμβάσεων και πολιτικών. Πρόκειται για ένα στοιχείο που επιβάλλεται να αντιμετωπιστεί με προσοχή.

Για να επιτευχθεί η απαραίτητη ισορροπία μεταξύ κράτους και ιδιωτικών ασφαλιστικών εταιρειών, είναι απαραίτητο να δημιουργηθεί ένα καλά σχεδιασμένο πλαίσιο ρύθμισης και συνεργασίας. Το κράτος χρειάζεται να εποπτεύει τις ασφαλιστικές εταιρείες και να ενθαρρύνει τη συμμετοχή τους σε προγράμματα πρόληψης, εξασφαλίζοντας, παράλληλα, ότι οι επιχειρήσεις έχουν πρόσβαση σε ποιοτικές ασφαλιστικές υπηρεσίες. Από την πλευρά του, ο ιδιωτικός τομέας οφείλει να παρέχει αξιόπιστες ασφαλιστικές καλύψεις και να συμμετέχει ενεργά στην πρόληψη των καταστροφών και των ατυχημάτων.

Συνοψίζοντας, η συνεργασία μεταξύ ιδιωτικής ασφάλισης και κράτους είναι αναγκαία για την οικονομική ανάπτυξη και την ασφάλεια της επιχειρηματικότητας και της κοινωνίας εν γένει. Ωστόσο, πρέπει να επιβλέπεται προσεκτικά από το κράτος, για να διασφαλίζεται η ορθή και δίκαιη χρήση της. Έτσι, μπορούμε να αξιοποιήσουμε τα πλεονεκτήματα αυτής της συνεργασίας και να αντιμετωπίσουμε τις προκλήσεις που προκύπτουν, διασφαλίζοντας την απαραίτητη προστασία της περιουσίας και της ζωής σε αντίξοες συνθήκες.

*Ο Αθανάσιος Συριανός είναι πρόεδρος του ΔΣ του Συνδέσμου Βιομηχανιών Θεσσαλίας και Στερεάς Ελλάδος.

Από το περιοδικό Insurance World