Ασφάλιση Εγγυήσεων: Τι δεν έχει πάει καλά και δεν περπατάνε;

της Ελένας Ερμείδου

Η ασφάλιση εγγυήσεων πραγματοποιείται μέσω της έκδοσης εγγυητικών επιστολών από τον ασφαλιστή και καλύπτει σειρά υποχρεώσεων. Είναι μία τριημερής συμφωνία (το αντίθετο της ασφάλισης πιστώσεων) με την οποία ο εγγυητής δεσμεύεται για τον δικαιούχο να καλύψει τυχόν απώλειες που μπορεί να προκύψουν από την αδυναμία τρίτου μέρους δηλαδή από τον ασφαλισμένο να εκτελέσει τους όρους και τις προϋποθέσεις μία συγκεκριμένης συμφωνίας που έχει γίνει μεταξύ του δικαιούχου και του ασφαλσιμένου.

Η έκδοση εγγυητικών επιστολών στην Ελλάδα γίνονταν από τις τράπεζες. Απαιτείτο τοτε ο λήπτης να καλύπτει μία σειρά προϋποθέσεων αλλά και χρόνο προκειμένου να λάβει τις εκγρίσεις.  Οταν έγιναν οι αλλαγές στην νομοθεσία πέραν των τραπεζών, αποδεκτές γίνονται και οι εγγυητικές επιστολές που χορηγούνται από τις ασφαλιστικές επιχειρήσεις.

Σήμερα, από την αλλαγή της νομοθεσίας -4541/2018  μπορούν να επωφεληθούν τόσο οι εμπορικές όσο και οι κατασκευαστικές και οι βιομηχανικές επιχειρήσεις, συνάπτοντας συμβόλαια στο πλαίσιο των εμπορικών συναλλαγών και συμβόλαια στο πλαίσιο των συμβάσεων.

Το βασικότερο με τις ασφαλιστικές είναι ότι  δεν απαιτείται η υποθήκευση περιουσιακών στοιχείων, η επιχείρηση αποκτά μια εναλλακτική πηγή εγγυοδοσίας  αυξάνοντας την πιστοδοτική της ικανότητα, χωρίς να δεσμεύει πλαφόν από τον τραπεζικό της δανεισμό.Οσο για την διαδικασία έκδοσης των εγγυητικών από τις ασφαλιστικες, αυτή είναι απλή ενώ η τιμολόγηση γίνεται εξατομικευμένα.

Ομως, τι δεν πάει καλά και η παραγωγή ασφαλίσης εγγυήσεων υποχωρεί μάλιστα σε μια εποχή μειωμένης ρευστότητας, αλλά και σε μία εποχή που γίνονται πολλά έργα; Οταν οι τράπεζες δεν κρατούν πια το μονοπώλιο της έκδοσης ακόμα και στο πλαίσιο συμμετοχής των διαγωνισμών και συμβάσεων στο δήμόσιο τομέα εκδίδονται και από τις ασφαλιστικές, τι συμβαίνει και ο κλάδος δεν τρέχει όπως ακούγονταν τότε;

Μήπως κάτι δεν έχει γίνει σωστά στην Ελλάδα στο πλαίσιο της ενημέρωσης;