Για να χαρείς τη σύνταξη, πρέπει πρώτα από όλα να έχεις…

Η Ελλάδα είναι ένας παράδεισος για να ξεκοκκαλίζεις τη σύνταξή σου, διαβάζουμε σε διπλανές στήλες του τεύχους που κρατάτε στα χέρια σας. Παράδεισος αν είσαι Βρετανός, Γερμανός, Σκανδιναβός ή Αμερικάνος. Για να τρως αυτά που δούλεψες. Αν έχεις δουλέψει στην Ελλάδα και δεν έχεις φροντίσει ο ίδιος να ασφαλιστείς, ανακαλύπτεις ότι μπορεί και να μην είναι και τόσο ωραία. Γενικώς, περί σύνταξης, θα δούμε όλοι πώς και πότε… 

Και το θέμα είναι ότι ναι μεν έρχονται μετεκλογικά νομοθετικές ρυθμίσεις και για τα επαγγελματικά ταμεία, που εκτιμάται ότι θα γίνουν πολυεργοδοτικά, αλλά ακόμα δεν έχουν γίνει –και ασφαλώς όλα αυτά δεν γίνονται από τη μία μέρα στην άλλη σε μια χώρα σαν την Ελλάδα. Οι διεργασίες και διαδικασίες θέλουν χρόνο, κι αν έχεις πενηνταρίσει ή κοντεύεις, διαπιστώνεις ότι μαζί με τα χρόνια αρχίζει να σου «κουνάει το μαντήλι» άλλη μία ευκαιρία να δημιουργήσεις αποταμίευση. Γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι και το κόστος ζωής ανεβαίνει διαρκώς ανελέητα. 

Ο πληθωρισμός αυξάνεται συνεχώς, απλά αυξάνεται λιγότερο τελευταία, έχει όμως περάσει και στις υπηρεσίες –δεν θα ήταν δυνατόν να μείνει μόνο στα καύσιμα και στα τρόφιμα. Το ίδιο ισχύει φυσικά και στο εξωτερικό, μόνο που οι ασφαλισμένοι εκεί δημιούργησαν κουμπαρά μετά από χρόνια εργασίας και σχεδόν 12 χρόνια ράλι στις αγορές, που έχει αυγατίσει την αποταμίευσή τους και δεν θα σκάσουν γι’ αυτό. 

Όσοι έξυπνοι και προνοητικοί έκαναν αποταμίευση και επένδυσαν σε ένα καλό συνταξιοδοτικό πρόγραμμα ασφαλιστικής εταιρείας, διαβάζοντας αυτές τις γραμμές, θα αισθανθούν δικαιωμένοι. 

Φυσικά, οι άνθρωποι της αγοράς τα γνωρίζουν αυτά και τα ενστερνίζονται, αλλά το θέμα είναι η γενικότερη αντίληψη στη χώρα, η οποία αρχίζει πια και αλλάζει μεν, αλλά με τον άλλο τρόπο: τον δυσάρεστο. Η αλλαγή ξεκίνησε επειδή την επιβάλλει, πλέον, η ανάγκη. Αλλά οι μεγαλύτεροι δύσκολα θα προλάβουν.