Το αντίδοτο στην καταβύθιση των πωλήσεων

[starbox] Πέφτει και το τελευταίο κάστρο αυτό του αυτοκινήτου δείχνοντας ότι κάτι δεν πάει άλλο στην ιδιωτική ασφάλιση.
Από τις αρχές του χρόνου οι πολίτες –σύμφωνα με στοιχεία εταιρειών- δείχνουν να αψηφούν ακόμα και την υποχρεωτικότητα της ασφάλισης του οχήματός τους.

Έτσι και μειώνεται ο στόλος των ασφαλισμένων σε αντίθεση με ότι θα έπρεπε να συμβαίνει. Αγωνίζονται οι αρμόδιοι να πείσουν ότι το δημόσιο χάνει έσοδα από τα ανασφάλιστα μήπως και καταφέρουν να ενεργοποιήσουν τους μηχανισμούς της πολιτεία προκειμένου να πειθαρχήσουν οι καταναλωτές. Και τι έγινε; Μάλλον τίποτα. Ακόμα και να ασφαλιστούν όσοι σήμερα είναι ανασφάλιστοι μήπως θα αλλάξουν την γενική αντίληψη που έχει διαμορφωθεί για την ασφάλιση;
Το θέμα λοιπόν βρίσκεται αλλού και είναι σοβαρό. Τι δείχνει η απροθυμία των πολιτών να ασφαλιστούν ακόμη και στα υποχρεωτικά; Δείχνει ότι έχουν «στεγνώσει» οικονομικά οπότε και δεν μπορούν να πληρώσουν και ταυτόχρονα –και αυτό είναι το σημαντικότερο – ότι ΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ ΔΕΝ ΈΧΟΥΝ ΚΑΤΑΝΟΗΣΕΙ ΓΙΑΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΣΦΑΛΙΣΤΟΥΝ.

Διότι σε περίπτωση που είχαν καταλάβει τη σημασία της ιδιωτικής ασφάλισης τα πράγματα σήμερα θα ήταν διαφορετικά. Στο πλαίσιο αυτό η διαφαινόμενη –σχεδόν σίγουρη- για φέτος καθίζηση στον κλάδο του αυτοκινήτου αποτελεί την σταγόνα που ξεχειλίζει το ποτήρι. Η ιδιωτική ασφάλιση-εταιρείες και διαμεσολαβούντες- καλούνται να αλλάξουν εδώ και τώρα: ρόλο, τακτική, στρατηγική ανάπτυξη και οτιδήποτε άλλο συνδέει με το παρελθόν. Αυτό που επικρατεί, δηλαδή η άγνοια, και αυτό που συμβαίνει δηλαδή η απάθεια στην υποχρέωση ασφάλισης –αυτοκίνητο- κάνουν σαφές ότι οι επόμενες κινήσεις της συντεταγμένης ασφαλιστικής αγοράς πρέπει να είναι γρήγορες και προσανατολισμένες στην εκπαίδευση.

Χρειάζονται εκπαίδευση και οι πολίτες-καταναλωτές και οι αρμόδιοι της πολιτείας για να κατανοήσουν το πώς θα συνεργαστεί το δημόσιο με το ιδιωτικό σύστημα, χρειάζονται εκπαίδευση και οι ασφαλιστές. Ατυχώς η εκπαίδευση θα πρέπει να γίνει ταχύρρυθμα διότι δεν υπάρχει χρόνος. Σήμερα υπάρχει έλλειμμα στην ασφαλιστική συνείδηση, είναι διαπιστωμένο και χιλιοειπωμένο. Χρειάζονται πράξεις.

Είναι συνολική η ευθύνη της αγοράς να αλλάξουν τα ισχύοντα. Και είναι πρώτης τάξης ευκαιρία η αλλαγή αυτή να γίνει πολυσχιδώς: στα ασφαλιστικά προϊόντα, στις σχέσεις με τους καταναλωτές, στην εξωστρέφεια. Μέχρι σήμερα το κενό ενημέρωσης, διαφάνειας, σχέσεων με καταναλωτές, τιμολόγησης κα. καλυπτόταν από την «μετρημένη» αδιαφορία των πολιτών, την περιρρέουσα αίσθηση «ευμάρειας » και τον μιμητισμό όπου συνέβαλλε στην διάδοση της ασφάλισης μέσω της διαδικασίας από στόμα σε στόμα.

Σήμερα είναι αλλιώς. Δεν υπάρχει διαθέσιμο στα νοικοκυριά, δεν υπάρχει ευφορία, και επικρατεί δισταγμός και ανησυχία. Συνεπώς, μοναδικός τρόπος για να αναπτυχθεί η ιδιωτική ασφάλιση είναι η ενημέρωση πολιτών και πολιτικών. Έτσι μπορεί να αλλάξει ο ρους της ελληνικής ασφαλιστικής πραγματικότητας. Αυτόνομα οι συντελεστές της αγοράς αλλά και οργανωμένα μέσω των συλλογικών φορέων τους έχουν υποχρέωση να ξεκινήσουν να ενημερώνουν –πέραν των επιδόσεών τους- και για την σημασία της ιδιωτικής ασφάλισης. Με όποιον τρόπο επιλέξουν αυτοί…