Του Νίκου Σακελλαρίου
Η εκ νέου διαδικασία πώλησης της Εθνικής Ασφαλιστικής δεν θα είναι τόσο εύκολη για τη διοίκηση της ΕΤΕ.
Ο κ. Φραγκιαδάκης δεν κατάφερε να πουλήσει την Εθνική Ασφαλιστική για δύο βασικούς λόγους.
Πρώτον, δεν ασχολήθηκε ως όφειλε καθώς προτίμησε να εξυπηρετήσει την οργανική εξυγίανση της τράπεζας θεωρώντας- ως φαίνεται- ότι η πώληση θα ήταν μία εύκολη υπόθεση. Όταν κτυπούσαν οι ‘καμπάνες’ του αδιέξοδου, δεν πήρε πρωτοβουλίες πίεσης ή ξεκαθαρίσματος προθέσεων.
Ο δεύτερος λόγος ήταν το γεγονός ότι θεώρησαν ότι το εξαιρετικά υψηλό τίμημα των – περίπου- 750 εκατ. ευρώ ήταν εύλογο για την εταιρεία και εύκολο για ένα fund. Ούτε εύλογο ήταν, ούτε εύκολο για το fund που πλειοδότησε.
Η Εθνική Ασφαλιστική ήταν ο leader με «μερίδα του λέοντος» της αγοράς για 125 χρόνια. Οι καταστάσεις φαίνεται ότι έχουν αλλάξει και πλέον η επιρροή της Εθνικής Ασφαλιστικής στα τεκταινόμενα της ασφαλιστικής αγοράς, είναι μικρότερη από παλαιότερα. Όχι γιατί έκανε κάτι λάθος η εταιρεία τα τελευταία χρόνια αλλά γιατί άλλαξαν οι καιροί.
Η επόμενη ημέρα δείχνει ότι μάλλον δεν θα αποφύγουμε τη νέα διαδικασία του Due Dilligence, νέων συμβούλων πωλήσεων και νέων προτάσεων που μάλλον δεν θα είναι τόσο ‘αβανταδόρικες’ όσο η πρόταση της EXIN.
Οι προτάσεις των κινέζων μάλλον θα κυμανθούν σε χαμηλότερα επίπεδα από τα 750 περίπου εκατ. ευρώ της EXIN και των ελληνο-αμερικανών παρά το γεγονός ότι τα αποτελέσματα της εταιρείας για το 2017 ήταν πολύ αυξημένα. Είναι δυστυχώς το τίμημα που πρέπει να πληρώσει η τράπεζα για την αποτυχία της πώλησης.
Αυτό όμως που προέχει είναι να δημιουργήσουν οι αγοραστές μία νέα διεθνοποιημένη κουλτούρα που θα απευθύνεται όχι μόνο στους έλληνες, αλλά στον παγκόσμιο ασφαλιστικό χάρτη. Μπορούν άραγε;