της Ελενας Ερμείδου
Τα ρομποτάκια που μπαίνουν στην ζωή μας είναι προγραμματισμένα να εκτελούν εντολές, άλλωστε τι διαφορετικό, αφού μιλάμε για τεχνητή νοημοσύνη. Δεν μπορούν να αντικαταστήσουν τον άνθρωπο, και αυτό έχει αποδειχτεί (θα αναφερθούμε σε αυτό αργότερα σε άλλο δημοσίευμα).
Τα ρομποτάκια κόβονται και ράβονται στα μέτρα των ανθρώπων, έτσι ακούσαμε στις ειδήσεις την περασμένη εβδομάδα, από επιστήμονες, ώστε να μπορούν να κάνουν τις δουλειές που θέλουμε. Εχουν σχεδιαστεί με συγκεκριμένες διαστάσεις για να κουβαλούν, βάρη μέχρι 60 κιλά, να μετατοπίζουν βάρη και να εκτελούν όλο το φάσμα των υποχρεώσεων μίας βιομηχανικής αποθήκης.
Αντικαθιστούν με άλλα λόγια θα μπορούσαμε να πούμε μέρος υποχρεώσεων οδηγών κλαρκ σε αποθήκες.
Τα ρομποτάκια έρχονται από την άλλη να προβληματίσουν τους ασφαλιστές για το πως θα ασφαλίζονται, αν το η νοημοσύνη ή αλλιώς το μυαλό τους στρίψει προς άλλη κατεύθυνση, αν κάνουν πράγματα που είναι εκτός προγραμματισμού. Ποιες θα είναι οι επιπτώσεις, ποιοι οι κίνδυνοι, πως θα ασφαλίζονται;
Πώς θα επιδράσουν στις ροές της εφοδιαστικής αλυσίδας;
Θα κουβαλούν επάνω τούς, τους ίδιους κινδύνους με αυτούς των αυτοκινούμενων οχημάτων; ή κάποιους άλλους;
Θα έχουν οι κάτοχοι των ρομπότ τις ίδιες ευθύνες με τους κατόχους των λογισμικών, με αυτούς που σχεδίασαν το hardware; την δομή τους;
Η τεχνητή νοημοσύνη σίγουρα κρύβει δώρα και εκπλήξεις για τους ασφαλιστές. Από την μία έρχεται να διαχειριστεί καλύτερες τις υποχρεώσεις τους, και από την άλλη έρχεται να τους αυξήσει την ασφαλιστική παραγωγή και τους κινδύνους.
Ποιοι είναι οι κίνδυνοι αυτοί; πώς θα γίνει το underwriting των κινδύνων αυτών; Θα τα μάθουμε από πριν ή θα σκάνε σαν βόμβες;