Με νέα υπουργική απόφαση, η κυβέρνηση προχωρά στην καταβολή αποζημιώσεων ύψους 12 εκατομμυρίων ευρώ σε αγρότες των νομών Καρδίτσας, Λάρισας, Μαγνησίας, Τρικάλων και Φθιώτιδας, των οποίων τα χωράφια υπέστησαν εκτεταμένες ζημιές από τις καταστροφικές πλημμύρες του Σεπτεμβρίου 2023, εξαιτίας των ακραίων καιρικών φαινομένων Daniel και Elias.
Η απόφαση αφορά καλλιέργειες που πλημμύρισαν και επιβαρύνθηκαν με φερτά υλικά, με τα ποσά αποζημίωσης να κυμαίνονται από 70 έως 5.301 ευρώ ανά στρέμμα, ανάλογα με το είδος της καλλιέργειας. Οι ενισχύσεις καταβάλλονται μέσω ΟΠΕΚΕΠΕ, με βασική προϋπόθεση την υποβολή υπεύθυνης δήλωσης από τους πληγέντες αγρότες, οι οποίοι θα πρέπει να έχουν δηλώσει τα αγροτεμάχια τους τόσο στην Ενιαία Αίτηση Ενίσχυσης του 2023 όσο και σε εκείνη του 2024.
Πέρα από την προφανή ανάγκη άμεσης στήριξης των παραγωγών, η συγκεκριμένη απόφαση αναδεικνύει ένα βαθύτερο και επαναλαμβανόμενο πρόβλημα: το γεγονός ότι οι ζημιές αυτές δεν καλύπτονται από κάποιο ασφαλιστικό σχήμα, με αποτέλεσμα το κράτος να παρεμβαίνει κάθε φορά εκ των υστέρων, αποζημιώνοντας κατά περίπτωση και με σημαντικό δημοσιονομικό κόστος. Για τον ασφαλιστικό κλάδο, το μήνυμα είναι σαφές. Το πεδίο της αγροτικής ασφάλισης παραμένει ουσιαστικά αναξιοποίητο, παρά την ένταση των φυσικών φαινομένων και τις αυξανόμενες ανάγκες προστασίας στην πρωτογενή παραγωγή.
Η ζήτηση για ασφάλεια είναι υπαρκτή. Το ζητούμενο είναι αυτή να μετατραπεί σε συνειδητή επιλογή ασφάλισης. Η ασφαλιστική αγορά καλείται να ανταποκριθεί, όχι μόνο με την παροχή ευέλικτων και τεχνολογικά προηγμένων προϊόντων, αλλά και μέσα από ενεργή παρουσία στην περιφέρεια, συνεργασία με συνεταιρισμούς, τεχνικούς γεωπόνους και τοπικά επιμελητήρια, ώστε η ασφάλιση της παραγωγής να ενταχθεί ουσιαστικά στη ζωή του αγρότη.
Το σημερινό μοντέλο των κρατικών αποζημιώσεων, όσο αναγκαίο κι αν είναι σε περιόδους κρίσης, δεν μπορεί να αποτελεί τον μοναδικό μηχανισμό στήριξης. Η μετάβαση από την αντίδραση στην πρόληψη είναι πλέον αναγκαία. Η δημιουργία ενός σταθερού και ολοκληρωμένου συστήματος συνδυαστικής προστασίας, στο οποίο η ιδιωτική ασφάλιση θα διαδραματίζει ουσιαστικό ρόλο δίπλα σε στοχευμένες δημόσιες ενισχύσεις, είναι ο μόνος δρόμος για μια ανθεκτική και βιώσιμη αγροτική οικονομία. Το κρίσιμο ερώτημα παραμένει: ποιος θα κάνει την αρχή;