του Νίκου Σακελλαρίου
Μετρημένα στα δάκτυλα του ενός χεριού ήταν τα καταστήματα στο Κέντρο της Αθήνας που δέχθηκαν επιθέσεις προχθές και ήταν ασφαλισμένα κατά καταστροφών από ταραχές, τρομοκρατικές ενέργειες και διαδηλώσεις. Η αιτία δεν είναι η έλλειψη ενδιαφέροντος από την πλευρά των καταστηματαρχών αλλά … η έλλειψη ενδιαφέροντος από την πλευρά των ασφαλιστικών εταιρειών. Από το 2008 και μετά, οι περισσότερες ασφαλιστικές εταιρείες αρνούνται να καλύψουν περιουσίες που βρίσκονται στο κέντρο της Αθήνας με μοναδική ίσως εξαίρεση μερικές γειτονιές στο Κολωνάκι και στο Κουκάκι.
Οι περιοχές πέριξ των Εξαρχείων, του ιστορικού κέντρου (Ομόνοια-Μοναστηράκι-Σύνταγμα) είναι ανασφάλιστες γιατί οι εταιρείες θεωρούν ότι οι συχνότητες καταστροφών σε καταστήματα , κλοπών σε διαμερίσματα και φθορών σε αυτοκίνητα είναι μεγάλη και ‘χαλάει’ το loss ratio τους. Το ίδιο συμβαίνει, μαθαίνουμε, και στην Θεσσαλονίκη όπου η ευρύτερη περιοχή από την Μοναστηρίου –Εγνατίας- Τσιμισκή- Λεωφ. Στρατού μέχρι τις κορυφές της Δραγούμη που βρίσκεται το Υπουργείο, θεωρούνται περιοχές υψηλού ασφαλιστικού κινδύνου λόγω διαδηλώσεων.
Το ζήτημα όμως δεν είναι εάν οι εταιρείες βγάλουν λιγότερα ή περισσότερα κέρδη.
Το ζήτημα είναι να πειστεί ο κόσμος για την ανάγκη της ιδιωτικής ασφάλισης. Είναι ωραίο αλλά υποκριτικό να συζητάμε στις διάφορες εκδηλώσεις για την δημιουργία ασφαλιστικής συνείδησης αλλά μετά στα γραφεία των ασφαλιστικών να σκέφτονται πως θα αποφύγουν την ανάληψη του κινδύνου. Η ελληνική ασφαλιστική αγορά για να ανέβει πρέπει να πείσει για την αναγκαιότητα ύπαρξής της. Αλλιώς θα συζητάμε και τα επόμενα 20 χρόνια για το χαμηλό μερίδιο 2% επί του ΑΕΠ που έχει η ασφαλιστική αγορά.