της Ελενας Ερμείδου
Στο 40,9% έφτασε η ιδιωτική χρηματοδότηση στην υγεία το 2016 στην Ελλάδα, όταν στις νότιες γείτονες χώρες στην ΕΕ ήταν στο και 21%. Η μετατόπιση οφείλεται κυρίως στην υποχώρηση κατά -32,4% στην συνολική χρηματοδότηση για δαπάνες υγείας, όταν επίσης στις γείτονες νότιες χώρες της ΕΕ η υποχώρηση βρέθηκε μόλις στο -0,6% Νότιες χώρες και σημειώθηκε θετικό πρόσημο +10,1% στο σύνολο της ΕΕ.
Οι δαπάνες υγείας στην Ελλάδα συμμετέχουν κατά 7,4% στις συνολικές δαπάνες των νοικοκυριών το 2016 έναντι 6,5% το 2009, ενώ η κατά κεφαλήν δαπάνη υγείας μεταξύ 2009 και 2016 μειώθηκε κατά -43,2%.
Ολοι βλέπουν ότι το μοντέλο αυτό δεν περπατά, ολοένα φθίνει και ολοένα οι ασφαλισμένοι στο δημόσιο σύστημα υγείας βάζουν το χέρι στην τσέπη ακόμα πιο βαθιά ώστε να λάβουν υπηρεσίες υγείας.
Απαντες έχουν συναινέσει για ένα μοντέλο συνεργασίας μεταξύ δημοσίου και ιδιωτικού τομέα, η αγορά ιδιωτικής ασφάλισης, οι θεσμικοί φορείς, οι συνδικαλιστικοί φορείς, το κράτος, τα κόμματα. Στην ετήσια Γ. Σ της ΕΑΕΕ τρεις ημέρες πριν ήταν εμφανές.
Και, .
Τα προγράμματα των ασφαλιστικών, επίσης ανανεώνονται, μπαίνουν νέες καλύψεις για πρωτοβάθμιες και δευτεροβάθμιες καλύψεις και εποπτεύονται από την ΤτΕ.
Γιατί δεν προχωρά και δεν γίνεται τίποτα;
Υπάρχουν προτάσεις από το κράτος, αφού συμφωνεί για γίνει η υλοποίηση των σχεδίων, πέραν από αυτές που έχουν κατατεθεί από την ΕΑΕΕ για αναμόρφωση του συστήματος ΕΣΥ, παροχή κινήτρων με άρση των αντικινήτρων, συνεργασία ιδιωτικών ασφαλιστικών με τα δημόσια νοσοκομεία;
Το κράτος λέει περιμένει, η ιδιωτική ασφάλιση επίσης το ίδιο.
Ποιος ή ποιοι βρίσκονται στην πόρτα και την κρατούν κλειστή ακόμα;