Το δίλημμα του Ιππότη και ο ανασφάλιστος στρατός του

της Ελενας Ερμείδου

Μία φορά και ένα καιρό σε μιά χώρα, στην άκρη της Ευρώπης ζούσε ένας πελώριος χρυσός άντρας, θα μπορούσαμε να τον αποκαλέσουμε και Ιππότη για την ευγένεια, την καλωσύνη και την στοργικότητα του. Ετσι τον περνούσε ο λαός του.

Οταν οι δουλειές του δεν πήγαιναν και τόσο καλά ο Ιππότης είχε ένα στοιχείο που ενοχλούσε.  Ηθελε να σώζει ανθρώπους, ακόμα και αυτούς που δεν ήθελαν να σωθούν. Αλλοι του χρωστούσαν ευγνωμοσύνη και άλλοι ήταν έξαλλοι μαζί του. Ο Ιππότης ήταν ξακουστός για αυτά που έλεγε στα πλήθη και πώς προέτρεπε τους ανθρώπους και για την μάχη κινούσε κάθε τρεις και λίγο καμαρωμένος και γυαλισμένος.

Ηρθε όμως η στιγμή των Ευθυνών, όταν έριξε σε μία μάχη άνευ όρων τον ‘στρατό’ του. Ο ‘στρατός’ αυτός που τον εμπιστεύονταν έχασε την ‘μάχη. Κλήθηκαν να περάσουν ‘στρατοδικείο’ ενώ ο πελώριος Ιππότης με την καλογυαλισμένη πανωπλία έστεκε από ψηλά να παρακολουθεί την έκβαση των εξελίξεων. Κανείς δεν ανέλαβε Ευθύνες, κανείς δεν υπερασπίστηκε τον ‘στρατό’ του. Ο Ιππότης βημάτιζε πάνω – κάτω για τα λάθη που διέπραξε, αλλά και να τα αναγνώριζε ουδεμία ευθύνη δεν θα μπορούσε να είχε. Οι στρατιώτες το πλήρωσαν με την ζωή τους, και αυτός συνέχισε να σφυρίζει ανέμελα, σώζοντας ζωές.

Αυτό είναι ένα παραμύθι που κατασκεύασα για να δειξω πόσο σοβαρό είναι να έχεις κάποιον δίπλα σου που να μπορεί να αναλάβει Ευθύνες Πράξεων που γίνονται εξ’ αμελείας. Ειδικά όταν πρόκειται για περιπτώσεις ιατρικών λαθών που μία αγωγή μπορεί να σε οδηγήσει σε ‘θάνατο’.

Επειδή σε αυτήν την χώρα, την απομακρυσμένη από πραγματικό γίγνεσθαι έχουμε την τάση να επαναπαυόμαστε στο εύκολο και το φτηνό, ας αναλάβουν οι ασφαλιστές να κάνουν σωστά την δουλειά τους, ενημερώνοντας για τις συνέπειες των ιατρικών λαθών.